Άσε Κάτω το Μαστίγιο!!

– Εμείς είμαστε με τα θύματα. Και θα είμαστε με τα θύματα και όχι με τους θύτες.

Αυτό δήλωσε στην ομιλία του από το Λαύριο, στα πλαίσια της επίσκεψης του εκεί για τις ανάγκες της προεκλογικής εκστρατείας του Συριζα, ο πρόεδρος του Σύριζα Αλέξης Τσίπρας.

Αναφερόταν βεβαίως στην υπόθεση που αφορά τον Ευρωβουλευτή του κόμματος του Αλέξη Γεωργούλη και για τις καταγγελίες για βιασμό και ξυλοδαρμό της Ελένης Χρονοπούλου. Μάλιστα τέθηκε εκτός της ευρωομάδας της αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Είχε προηγηθεί η αίτηση για άρση της ασυλίας του απο τις βελγικές αρχές.

Στέκομαι ιδιαίτερα στη δήλωση του π. Πρωθυπουργού και στην ταχύτητα με την οποία ουσιαστικά καταδίκασε τον Ευρωβουλευτή του, μη λαμβάνοντας στοιχειωδώς υπόψιν του το τεκμήριο της αθωότητας.

Θύτης λοιπόν και θύμα.

Και εδώ ας προσθέσουμε και τον τρίτο πόλο, τον Θεατή, στο τρίγωνο Θύτης-Θύμα-Θεατής.

Στο τρίγωνο του Κακού. Γιατί τριγωνικό είναι το σχήμα σύμφωνα, με το οποίο όποιος εξετάζει το κακό, ουσιαστικά μιλά για τον δράστη, δηλαδή τον Θύτη, αυτόν που υφίσταται το κακό το Θύμα και αυτόν που κρίνει, τον Θεατή.

Εδώ ας κάνουμε έναν διαχωρισμό μεταξύ της κακής πράξης και τοη Κακού ανθρώπου του Θύτη δηλαδή. Είναι πολύ κακή ή πράξη να οδηγείς μεθυσμένος και μάλιστα να προκαλείς θανατηφόρο ατύχημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είσαι καί κακός.

Θύτης – Θύμα- Θεατής και εδώ τα πράγματα είναι απλά, αν ξεχωρίσουμε τους τρεις διαφορετικούς πόλους.

Τι γίνεται όμως όταν ο Θύτης κάποιες φορές είναι και Θύμα; Η όταν το θύμα είναι και Θύτης, η ο Θεατής είναι Θύτης και Θύμα ταυτόχρονα;

Είναι πραγματικά βασανιστικό, όταν σε αυτό το τριγωνικό σχήμα του Κακού, τα όρια είναι ασαφή και δυσδιάκριτα.

Σας προτείνω με τη φαντασία σας να φανταστείτε έναν πολύ γνωστό πίνακα ενός διάσημου Κινέζου ζωγράφου τού Sitou Qiao. Είναι ενας τεράστιος πίνακας λάδι σε καμβά και ο τίτλος του είναι: Άσε κάτω το μαστίγιο σου!! Αναπαριστά ένα θεατρικό έργο πολύ γνωστό στην Κίνα.

Η ιστορία αναφέρεται σε έναν φτωχό πατέρα που λόγω της μεγάλης του φτώχειας έχει βάλει την κόρη του να χορεύει και να τραγουδά στους δρόμους του Πεκίνου. Η κόρη αυτή τη μέρα δεν χορεύει ούτε τραγουδά καλά, είτε επειδή δεν θέλει, η επειδή δεν μπορεί.

Ο πατέρας “Θύτης” χτυπά με το μαστίγιο την κορη του “Θύμα” και ξαφνικά πετάγεται ο “Θεατής” και του φωναζει: “Άσε κάτω το μαστίγιο σου”.

Την ώρα που το λέει αυτό ο Θεατής η κόρη, το Θύμα παίρνει το λόγο και υπερασπιζεται τον πατέρα της, εξηγώντας του ό,τι στην πραγματικότητα κι αυτός ο πατέρας δηλαδή είναι Θύμα των καταστάσεων. Του λέει ότι καί οι δύο ειναι θύματα. Είναι εξόριστοι, είναι στα όρια της ανέχειας και ότι κάνει ο πατέρας της, το κάνει για να την σώσει από την πείνα.

Και ο Θεατής, εδώ δεν είναι ούτε Θύτης ούτε Θύμα, απλά παρεμβαίνει για να σταματήσει το κακό.

Βλέπουμε λοιπόν κάποιες φορές πόσο δύσκολο είναι να διακρίνουμε τα όρια ανάμεσα στον Θύτη και το Θύμα, αλλά και πόσο όμορφα όλα αυτά περιγράφονται στον πίνακα του Κινέζου ζωγραφου.

Γράφει ο Ιωάννης Ρεβύθης