Αν δεν είναι εφικτό να αναβληθεί η Λιτανεία της Αγίας Θεοδώρας, ας γίνει αλλά χωρίς την παρουσία των Φιλαρμονικών μας. Γράφει ο Σπύρος Ρίκος

Από προχθές και για πολύ καιρό ακόμα η Ελλάδα κλαίει, η Ελλάδα έχει γονατίσει μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών όπου έσβησε στη φωτιά και στις λαμαρίνες ότι πιο ελπιδοφόρο διαθέτει αυτός ο τόπος, τα νιάτα, το αύριο, το μέλλον, παιδιά φοιτητές και φοιτήτριες. Στην πλειοψηφία τους οι νεκροί είναι από 18 έως 35 ετών.

Τις τελευταίες ημέρες έχω δεχθεί πολλά τηλέφωνα και παρεμβάσεις από συμπολίτες οι οποίοι αναρωτιούνται αν σε μια τέτοια κατάσταση, όταν όλη η χώρα από την Θράκη μέχρι την Κρήτη και από τη Ρόδο μέχρι την Κέρκυρα θρηνεί, με βουβό κλάμα και σκυμμένα κεφάλια, τα νιάτα αυτού του τόπου που χάθηκαν με αυτό τον άδικο τρόπο, όταν συμπατριώτες μας δεν θα μπορέσουν ενδεχομένως ούτε να κηδέψουν τα παιδιά τους, που μπορεί να εξαϋλώθηκαν από την σφοδρή σύγκρουση, γιατί είναι τραγικό να χάνει ο γονιός το παιδί του, αλλά είναι τραγικό και επώδυνο να μην μπορεί να του πει το τελευταίο αντίο και το «καλό ταξίδι» στο τελευταίο μεγάλο ταξίδι στην αιωνιότητα.

Και εμείς, εδώ στη Κέρκυρα, του Πολιτισμού και της Ιστορίας, την Κυριακή να κάνουμε την λιτανεία της Αγίας Θεοδώρας, μια λιτανεία που καθιερώθηκε το 1985.

Κάνω έκκληση, εκφράζοντας πλειάδα συμπολιτών μας, σε όλους τους αρμόδιους, αλλά και στους Προέδρους των Φιλαρμονικών να επανεξετάσουν την απόφαση τους. Μιλάμε για τα παιδιά μας, γιατί οι νεκροί των Τεμπών είναι παιδιά όλων μας, είναι παιδιά της Ελλάδας. Μεγάλη γιορτή η Κυριακή της Ορθοδοξίας και ως πιστοί, αυτή την δύσκολη ώρα, να την «γιορτάσουμε» σιωπώντας και τιμώντας τους νεκρούς μας. Τα νεκρά παιδιά μας. Ας γίνει η λιτανεία, αν δεν μπορεί να αναβληθεί, αλλά χωρίς την παρουσία των Φιλαρμονικών