Η κάλπη με τα χρυσόψαρα. Γράφει ο Ηλίας Βαλάρης
Σε κάλπη των «χρυσόψαρων» φοβάμαι πως οδεύουμε, σε μια πορεία που αναμένεται πολύ σύντομα να πάρει σάρκα και οστά, αφού ολοένα και περισσότερο επιβεβαιώνεται το σενάριο για εκλογές ακριβώς πριν το Πάσχα.
Γιατί όμως κάλπη «χρυσόψαρων»;
Η αλήθεια είναι πως σε κάθε εκλογική διαδικασία, περισσεύουν τα ψέματα και λείπει εν πολλοίς η ειλικρίνεια, μόνο που στην περίπτωση των προσεχών εκλογών, το ζήτημα δεν είναι ποια ψέματα θα πουν οι διεκδικητές, αλλά τι θα καλύψουν ή θα παραγράψουν από τη συνολική κοινωνική μνήμη, δηλαδή τα όσα έχουν πει ή έχουν πράξει και οι ψηφοφόροι καλό θα είναι να έχουν ξεχάσει, λειτουργώντας δηλαδή ως χρυσόψαρα, που χωρίς να θέλω να προσβάλω τα αγαθά ψαράκια, διακρίνονται για την κοντή τους μνήμη!
Οι προσεχείς εκλογές πέρα από το μοναδικό τους χαρακτηριστικό, που ελπίζω να είναι κι η τελευταία φορά που το δοκιμάζουμε, ελέω της πολιτικής ανωριμότητας που μας διακρίνει, δηλαδή την απλή αναλογική, είναι μια διαδικασία που βασίζεται σε πολλά άλλοθι και πάμπολλες αφορμές για δικαιολογίες.
Η πανδημία, ο πόλεμος της Ουκρανίας, η ενεργειακή κρίση, που έφερε και την ακρίβεια αλλά και τον πληθωρισμό, είναι τα στερεότυπα πλέον, όπου θα στηριχτεί η πολιτική αντιπαράθεση, ακόμα κι αν η αξιωματική αντιπολίτευση προσπαθεί να παίξει με τις πιθανότητες της σκληρής σκανδαλολογίας, να τζογάρει με τις καταγγελίες για καθεστωτική νοοτροπία στην κυβέρνηση και να εξαντλήσει τον προεκλογικό διάλογο στη βάση της καχυποψίας για εκβιασμούς κι αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, με την κυβέρνηση να παίζει το χαρτί της πανθομολογούμενης ικανοποιητικής αντιμετώπισης των επικίνδυνων προκλήσεων που βρήκε μπροστά της, από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων της για να λέμε τα πράγματα στην αληθινή τους διάσταση.
Μόνο που η αντιπαράθεση που δομείται το τελευταίο διάστημα κι ο πολιτικός λόγος που… δομείται εσχάτως ενέχει μια σκοπιμότητα που δικαιολογεί την επιδίωξη της προσφυγής σε κάλπες για χρυσόψαρα, μιας κι η κυβέρνηση μένοντας στη διαχείριση των κρίσεων και η αντιπολίτευση επιμένοντας στην σκανδαλολογία επιχειρούν να μειώσουν τη μνήμη των ψηφοφόρων, τόσο για όσα η κυβέρνηση είχε δεσμευτεί και δεν έπραξε, όσο και η αντιπολίτευση για να μιλήσουν για κάτι άλλο ώστε να ξεχαστούν τα… «επιτεύγματα» της δικής της διακυβέρνησης.
Στην πραγματικότητα διακρίνουμε μια στρατηγική παράλληλων δρόμων, όπου κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση δεν συναντιόνται πουθενά, δεν απαντούν ποτέ στα ερωτήματα που θέτει ο ένας στον άλλο, μιλάνε σε ακροατήρια που επιλέγουν και φροντίζουν να κλείνουν το μάτι σε ομάδες ψηφοφόρων, που είναι διαθέσιμοι να προσελκυστούν με ένα καλό δελεαστικό πακέτο λόγων (όχι όμως πράξεων για να μην μπερδευόμαστε) για να ικανοποιηθεί η αριθμητική των εκλογών και να λήξει ομαλά η υπόθεση της επόμενης διακυβέρνησης της χώρας… η οποία παρεμπιπτόντως αναπτύσσεται χάρη σε μαγικούς αυτοματισμούς κι επειδή εντέλει ο Θεός της Ελλάδας είναι πάντα παρών, όταν τα πράγματα φτάνουν στο απροχώρητο!
Άλλωστε τις τελευταίες ημέρες , το κορυφαίο όλων ως πολιτική εξέλιξη είναι η… σαστισμάρα που επιδεικνύει το κυβερνητικό στρατόπεδο σε αποκαλύψεις, που ακόμα δεν ξέρουμε πόσο αληθείς είναι κι από την άλλη η πλέον προσβλητική για τη Δημοκρατία τακτική που επέλεξε η αξιωματική αντιπολίτευση, να θέσει δηλαδή υπό ιδιότυπο εμπάργκο τη λειτουργία της Βουλής με την αποχή της από τις ψηφοφορίες.
Με τις εκλογές να είναι πλέον πολύ κοντά και εν πολλοίς προσδιορισμένες, είναι εντυπωσιακό πως η αντιπολίτευση δεν θέλει να υπάρξει άλλος χρόνος για συζήτηση, ώστε οι ψηφοφόροι να πάνε στην κάλπη με τις υποθέσεις και τις κινήσεις εντυπωσιασμού και η κυβέρνηση θέλει λίγο ακόμα χρόνο για να ζοριστεί περαιτέρω ο ψηφοφόρος και να… εκτιμήσει δεόντως τη βοήθεια που του προσέφερε και του παρέχει!
Ευτυχώς να λέτε, που στο ΠΑΣΟΚ σοβαρεύτηκαν και άφησαν πίσω τους καιροσκοπισμούς και δήλωσαν γενναία πως θα υπάρξουν εγγυητές της κυβερνησιμότητας της χώρας, με ότι αυτό σημαίνει για τις εξελίξεις μετά τις κάλπες!
Στην πραγματικότητα οι εκλογές των «χρυσόψαρων», όπως ευελπιστούν άπαντες οι πολιτικοί ταγοί, είναι μια διαδικασία που κύριο χαρακτηριστικό τους είναι να βλέπουμε τον ορίζοντα χωρίς να δίνουμε προσοχή στο που πατάμε και που κάνουμε το επόμενο βήμα κι αυτό μάλιστα αναδεικνύεται με τον πλέον δραματικό τρόπο στο τοπικό μας περιβάλλον, μιας και στην Κέρκυρα το πολιτικό σκηνικό δεν αποτελεί απλά μια μικρογραφία του συνόλου, αλλά δυστυχώς η επιτομή της πολιτικής σκηνής της Ελλάδας!
