Στη καλή προαίρεση του Θεού της Ελλάδας. Γράφει ο Ηλίας Βαλάρης

Εδέησε κι οι εκλογές προκηρύχτηκαν, για τις 21 Μαΐου μετά την αναβολή που προέκυψε λόγω της τραγωδίας στα Τέμπη, που για πολλούς λόγους συντάραξε την κοινωνία.
Πλέον ο δρόμος για την κρίση των ελλήνων για το ποιον θέλει να κυβερνά αυτόν τον τόπο άνοιξε, αν και αυτό θα συνέβαινε ούτως ή άλλως, καθώς η θητεία της παρούσας κυβέρνησης λήγει το καλοκαίρι, οπότε οι κάλπες θα στήνονταν εκ των πραγμάτων.
Αν και οι εκλογές, πριν το δυστύχημα είχαν προγραμματιστεί για τις 9 Απριλίου, εντούτοις δεν πρέπει να παραβλέπουμε πως ο Πρωθυπουργός αυτό που είχε πει εξ αρχής, για την ολοκλήρωση της θητείας, μετά από πολλά χρόνια, όπου οι θητείες ήταν κουτσουρεμένες, το τήρησε, με όποιο κόστος κι αν υπάρχει ή προκύψει.
Η ουσία είναι πως οι έλληνες θα κληθούμε να επιλέξουμε μια νέα κυβέρνηση, εν μέσω ενός προεκλογικού κλίματος ιδιαίτερα δύσκολο και με ένα εκλογικό σύστημα αρκούντως προβληματικό, παρ’ όλα αυτά θα πρέπει ν’ αναδειχτεί κυβέρνηση κι αν μη τι άλλο ισχυρή, ώστε να μπορεί ν’ ανταποκριθεί στις προκλήσεις που υπάρχουν μπροστά μας.
Υπό αυτά τα δεδομένα πλέον δυο πολύ σοβαρά ερωτήματα προκύπτουν στη σφαίρα της γενικής πολιτικής βέβαια, μιας και τα προβλήματα σε όλους τους τομείς δεν λείπουν και προφανώς αυτά θ’ αποτελέσουν και τη βάση της προεκλογικής διαδικασίας το επόμενο διάστημα.
Αναφορικά όμως με το γενικό πλαίσιο οφείλω να σημειώσω ότι το πρώτο κρίσιμο ερώτημα αφορά την ωριμότητα των πολιτικών κομμάτων, που θα διεκδικήσουν το μερίδιό τους από την ψήφο του ελληνικού λαού.
Σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία, με μέτωπα ανοιχτά πανταχόθεν θα περιμέναμε πως οι κομματικοί σχηματισμοί θα μπορούσαν να παραμερίσουν τις μικροπολιτικές τους στοχεύσεις, να τιθασεύσουν τις σκοπιμότητες και ν’ ακολουθήσουν ένα δρόμο σοβαρού πολιτικού διαλόγου ή κι αντιπαράθεσης, αντί να ρέπουν σε καθημερινό επίπεδο προς την παραπολιτική και την υποβάθμιση της ίδιας της πολιτικής.
Ομολογώ πως ήλπιζα ότι τα μνημόνια, η πανδημία, ο πόλεμος, η ενεργειακή κρίση, η ακρίβεια αλλά και οι αναταράξεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα θα είχαν κάνει κάπως σοφότερους τους ταγούς της πολιτικής μας πραγματικότητας. Αντ’ αυτών, βλέπουμε ήδη κοκορομαχίες, αντιπαραθέσεις πεζοδρομίου, ξύλινο λόγο, υποσχέσεις για τις υποσχέσεις, ελιγμούς, σκοπιμότητες, παραφιλολογία, σκανδαλολογία, αποδομήσεις, δολοφονίες χαρακτήρων, υπερφίαλους σχεδιασμούς, επικοινωνιακά τερτίπια, άνευ ουσίας κόντρες και εκμετάλλευση καταστάσεων, πόνου ή και δυστυχίας.
Για όλα υπάρχει μια απάντηση σκοπιμότητας, όπου τα μέτρα που λαμβάνονται είναι λίγα και τα μέτρα που υπόσχονται είναι υπερβάλλοντα ή άνευ αντικρίσματος. Το «ΘΑ» πάει κι έρχεται και το «ΔΕΝ» προκύπτει κάθε τρις και λίγο, αλλά στο δια ταύτα ουδείς απαντά με συγκεκριμένα επιχειρήματα, πόσο μάλλον που όλοι αποφεύγουν να πουν την αλήθεια, ή τουλάχιστον όλη την αλήθεια.
Στην πραγματικότητα πρέπει να κατανοήσουμε πως το προεκλογικό περιβάλλον κινείται εν μέσω μιας γενικευμένης σύγχυσης (με το δυστύχημα στα Τέμπη παρεμπιπτόντως να την έχει εντείνει) με την κυβέρνηση να την επιθυμεί ώστε να ικανοποιείται ο λαός σε όσα δίνονται και την αντιπολίτευση να την επιδιώκει ώστε ν’ αποδημείτε κάθε προσπάθεια που γίνεται, για ν’ απαντηθούν τα προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία.
Το δεύτερο ερώτημα αφορά τους πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές του προεκλογικού αγώνα, με την αγωνία όλων μας να εστιάζεται στο κατά πόσο αυτά τα στελέχη, μεγάλα ή μικρά, είναι σε θέση και έχουν την ικανότητα αν σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Βλέπετε για κάθε λάθος υπάρχει μια έτοιμη δικαιολογία, για κάθε αστοχία ένας άλλος υπεύθυνος, για κάθε διαψευδόμενη μεγαλοστομία μια κακή συγκυρία, για κάθε υποσχεσιολογία μια λοβοτομημένη παραγραφή, για κάθε αδράνεια ή καθυστέρηση ένα κακό παρελθόν, με όλη η συζήτηση που γίνεται για το αύριο, εντέλει να διεξάγεται υπό την επιλεκτική ανάμνηση του παρελθόντος!
Οπότε για μια ακόμα προεκλογική περίοδο πρέπει να προετοιμαστούμε να μην ακούσουμε αλήθειες, αλλά εκείνα που βολεύουν το κάθε κόμμα, για μια ακόμα φορά να παρακολουθήσουμε το θέατρο των επικοινωνιολόγων και για το ζητούμενο, δηλαδή τις απαντήσεις για το μέλλον όλων μας… ας το αφήσουμε στις καλές προαιρέσεις και την παρέμβαση του Θεού της Ελλάδας!