Στην « Ελλάς του 2000 και..κάτι»
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΕΒΥΘΗΣ
Σκηνικό το ξεχασμένο, αλλά τοσο γραφικό χωριό
Ψαράδες, εκεί ψηλά στα Βόρεια, στις Πρέσπες.
Πρωταγωνιστές: οι κορυφαίοι στην πολιτική σκηνή των δύο χωρών, που μου θύμισαν τους κορυφαίους του χορού στις Αρχαίες ελληνικές τραγωδίες. Ο ένας αγέρωχος, στητός, καμαρωτός με κουμπωμένο το σακάκι αλλά χωρίς γραβάτα, κρατάει βλέπετε την παράδοση, περπατά πάνω στον «πόντε» αγέρωχα με το βλέμμα « στραμμένο στο μέλλον».Ο άλλος «σκαφάτος» έρχεται με συνοδεία και άλλων σκαφών, που θυμίζουν τους αγώνες θαλάσσιας φόρμουλας στον όρμο της Γαρίτσας με χαρούμενο πρόσωπο που γελουν ακόμα και τα … μουστάκια του.Μουσική υπόκρουση, το γνωστό στους «σύγχρονους Νεοέλληνες» Happy birthday to you, γιατί γιόρταζε βλέπετε τα γενέθλια του ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ Μάθιου Νιμιτς. Στην Βαλκανικής αισθητικής τέντα, που έχει πρόχειρα ως συνήθως στηθεί, εκφωνούν τους γνωστούς πολιτικούς λόγους Αλληλοθαυμασμού, μας υπενθυμίζουν πόσο σκληρά εργάστηκαν, πόσο επίπονο ήταν το έργο τους και μας καλούν να συνειδητοποιήσουμε πόσο τυχεροί είμαστε που τους έχουμε να διαφεντεύουν τις τύχες μας. Αλήθεια πόσο προφητικός ήταν ο Πλάτων !!
Στους «Νόμους» που είναι το τελευταίο έργο του, σε μια αποστροφή του λόγου θα ονομάσει τη δημοκρατία, ναι την γνωστή Αθηναϊκή Δημοκρατία «Θεατροκρατια», δηλαδή ότι γίνεται ακριβώς στο θέατρο, γίνεται και στο πολιτικό σκηνικό. Κατάφεραν, λέει, να μετατρέψουν το πολίτευμα σε Θεατροκρατία.
Αλήθεια, γέρο Πλάτωνα πόσο προφητικός ήσουν. Μόνο που εδώ έχουμε ξεφύγει από την τραγωδία και έχουμε πέσει στις κωμωδίες του Σακελλάριου. Το χειρότερο ομως από όλα είναι ότι αν κάνεις το λάθος σήμερα να μιλήσεις πολιτικά, όχι μόνο δεν έχει διάθεση κάνεις να σε ακούσει αλλά ούτε καν θα σε καταλάβει.
Φοβάμαι γέρο Πλάτωνα ότι θα έχουμε την δική σου τύχη. Τότε που προσπάθησες να κάνεις διάλεξη έξω από την Ακαδημία σου για τα μαθηματικά. Μιλούσες λοιπόν για τα μαθηματικά και όταν το πλήθος δεν καταλάβαινε τίποτα από αυτά που έλεγες σιγά-σιγά αποχώρησε και έμεινες μόνος με τούς μαθητές σου. Κάποιοι βαλτοί λένε, ότι την ώρα που μιλούσες ένας ψαράς περνούσε από κοντά και διαφήμιζε την πραμάτεια του. Τότε όλοι σηκώθηκαν και φύγανε από την πλατωνική διάλεξη για να …ακούσουν τον ψαρά.
Σκεφτείτε λοιπόν τι γίνεται σήμερα, που σε αυτο το κακής ποιότητας Θέατρο που έχουμε μετατρέψει την πολιτικη μας σκηνή, έχουμε γεμίσει απο ψαράδες χωρίς να έχουμε κανένα Πλάτωνα.
