Πόσος… χρόνος χρειάζεται; Γράφει ο Ηλίας Βαλάρης
Ένας μήνας και κάτι μέρες έμειναν για να γίνει η αλλαγή στα αυτοδιοικητικά μας πράγματα, μιας κι από την πρώτη του χρόνου αναλαμβάνουν οι νέες διοικήσεις που οι κερκυραίοι αποφάσισαν να διαχειριστούν την προσεχή 5ετια και οι απορίες, όσο και οι αγωνίες αποκτούν «σάρκα κι οστά»… καθώς η εποχή του προεκλογικού ρομαντισμού περνά κι έρχεται μοιραία η εποχή του ρεαλισμού.
Αν εξαιρέσουμε τους δύο δημάρχους στη Βόρεια Κέρκυρα και στους Παξούς που επανεξελέγησαν, οι Δήμαρχοι Κεντρικής και Νότιας Κέρκυρας, όπως και η Περιφερειακή αρχή είναι νεοεκλεγέντες, έστω κι αν στην πλειοψηφία τους είναι παλιές καραβάνες στην αυτοδιοίκηση, πράγμα που σημαίνει πως έχουν τραχανά απλωμένο μπροστά τους, ώσπου να μάθουν, να συνηθίσουν και να δρομολογήσουν έργα και πράξεις, δεδομένα που δημιουργούν αγωνίες θέλοντας και μη.
Βέβαια και για τους επανεκλεγέντες δημάρχους υφίστανται ανάλογες αγωνίες, έστω κι αν είναι διαφορετικού τύπου ή και έντασης, μιας κι αν οι νέες αυτοδιοικητικές αρχές εξελέγησαν με το επιχείρημα πως θα τα κάνουν καλύτερα από τους προηγούμενους, οι επανεκλεγέντες κέρδισαν την εκλογή με το επιχείρημα της συνέχειας και αύξησης της καλής δουλειάς που έχουν κάνει, οπότε και ελόγου τους, οφείλουν ν’ αποδείξουν πως είπαν αλήθειες κατά την προεκλογική περίοδο.
Για τους καινούργιους όμως τα πράγματα δεν είναι εύκολα, ενώ θα έλεγα πως κυριαρχούνται από την πίεση της αποτελεσματικότητας, μιας κι αυτό υπήρξε το κυρίαρχο επιχείρημα έναντι των εκλογικών τους αντιπάλων, που τους έστησαν στον τοίχο, λόγω των πολλών προβλημάτων και στοιχημάτων που δεν διαχειρίστηκαν σωστά ή έστω έγκαιρα.
Οι καινούργιοι αυτοδιοικητικοί εξελέγησαν έχοντας πιέσει κατά κόρον τους αντιπάλους τους σε θέματα αποτελεσματικότητας, επέτειναν την απογοήτευση των πολιτών –ψηφοφόρων για το τεράστιο έλλειμμα σε υποδομές, περιέγραψαν τις καθυστερήσεις, τόνισαν την απώλεια πόρων και «ζωγράφισαν» την έλλειψη οράματος των αντιπάλων τους με τα πλέον μελανά χρώματα.
Είπαν αυτό που σχεδόν πίστευαν όλοι… και κατάφεραν να μπλοκάρουν κάθε απάντηση ή και εξήγηση από τα αντίπαλα στρατόπεδα με πολύ μεγάλη επιτυχία κι άνεση, τόση μάλιστα που όπως ίσως έχετε καταλάβει δεν χρειάστηκε καν ν’ αποδεικνύουν τη δική τους ιστορία περί αποτελεσματικότητας, ούτε να πείσουν για το επιχείρημα πως οι ίδιοι είναι καλύτεροι και σίγουρα ικανότεροι των άλλων.
Αν το καλοσκεφτείτε, στην πλειοψηφία της προεκλογικής εκστρατείας τα επιχειρήματα που επικράτησαν είναι σε βάρος των απερχόμενων, ενώ για τους επερχόμενους υπήρχε μια a priori παραδοχή πως μπορούν καλύτερα, έστω κι αν δεν έχουν πει πως και με τι τρόπο μπορούν και εγγυώνται ότι θα είναι ικανότεροι διαχειριστές των τοπικών μας πραγμάτων.
Το ερώτημα λοιπόν που πλέον αναμένει ν’ απαντηθεί (κι έχουμε 5 χρόνια μπροστά μας για να το κουβεντιάζουμε) είναι αν μπορούν και πως μπορούν να τα καταφέρουν οι καινούργιοι σε αντίθεση με τους παλιούς, που εκ του… εκλογικού αποτελέσματος κρίθηκε πως απέτυχαν;
Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε ακούσει κάτι που να μεγιστοποιεί τις προσδοκίες μας για επιτυχή πορεία, πλην της υπόθεσης περί των ικανοτήτων που κατέχουν οι νεοεκλεγέντες. Κι επειδή τα ζητήματα που πρέπει να λυθούν είναι πολλά, δύσκολα και κάποια εξ’ αυτών άκρως βιαστικά και πιεστικά αναρωτιέμαι πως πιστεύουν πως θα πρέπει να εξελιχτούν οι παρεμβάσεις και με ποιες προτεραιότητες, έτσι ώστε να μην συζητάμε και του χρόνου για την ίδια τρύπα στο νερό που όπως πιστεύεται, έκαναν οι προηγούμενοι.
Η μεγάλη μου απορία εντέλει είναι πόσο ακριβώς χρόνο χρειάζονται για να βάλουν τα πράγματα σε μια σειρά, έτσι ώστε να πούμε πως η υπόθεση τοπική ανάπτυξη πήρε το δρόμο της; Πόσος χρόνος τους χρειάζεται για να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα τους για τα οποία τόσο πολύ (αυτό)διαφήμισαν προεκλογικά και σε πόσο χρόνο εντέλει θα δούμε αποτέλεσμα που να μας ικανοποιεί και θα δικαιολογεί την επιλογή;
Άλλωστε αν η προμετωπίδα των επιχειρημάτων ήταν τα ελλείμματα έναντι των τουριστικών αξιώσεων που υπάρχουν για το νησί μας επί παραδείγματι, είναι δεδομένο πως και το 2024 μια από τα ίδια θα είναι, καθώς κανείς δεν προλαβαίνει να διορθώσει στην ουσία τους τα προβλήματα μέσα σε ένα δίμηνο – τρίμηνο, πλην ίσως μιας καλύτερης διαχείρισης των απλών( αλλά ξεχασμένων της καθημερινότητας) και για τα σπουδαία θα πρέπει να περιμένουμε αρκετά ή και πολύ για ν’ ανακουφιστούμε!
