Οι Ελληνοτουρκικές Σχέσεις στον Καιρό των Ψευδαισθήσεων. Του Στέφανου Σωτ. Γκίκα*

Η ήρεμη περίοδος που διανύουμε το τελευταίο διάστημα στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, τουλάχιστον από πλευράς παραβιάσεων στο Αιγαίο, διαταράσσεται από τις συχνές, άκρως προκλητικές, δηλώσεις Τούρκων Αξιωματούχων που μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα, διαλύοντας τις όποιες ψευδαισθήσεις.
Πρόσφατο παράδειγμα αποτελούν οι δηλώσεις Ερντογάν περί καθολικής κατάκτησης της Κύπρου πριν από πενήντα χρόνια, αν ο τουρκικός στρατός δεν υπέκυπτε στις τότε πιέσεις και δεν είχε σταματήσει την προέλασή του, ή, οι προκλητικές αναφορές του στον Πόντο, ή και στην μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε Τζαμί. Βέβαια, δεν είναι τυχαίο ότι αυτές οι δηλώσεις γίνονται λίγες μέρες πριν από τις Αυτοδιοικητικές εκλογές στην Τουρκία, τη στιγμή μάλιστα που ο υποστηριζόμενος από τον Ερντογάν, Μουράτ Κουρούμ, πρέπει να δώσει σκληρή μάχη για να επικρατήσει του Εκρέμ Ιμάμογλου στην Κωνσταντινούπολη, που θεωρείται η «μητέρα των μαχών».
Βεβαίως οι κατά καιρούς εμπρηστικές δηλώσεις των Τούρκων Αξιωματούχων, δεν βοηθούν την Ελληνοτουρκική προσέγγιση και συντηρούν μια ρευστή κατάσταση στις διμερείς μας σχέσεις. Η τουρκική προκλητικότητα, σε συνδυασμό με τις συγκρούσεις που λαμβάνουν χώρα στην ευρύτερη γειτονιά μας, ωθεί την Ελληνική κυβέρνηση να προχωρά σε έναν μείζονα εκσυγχρονισμό και ανανέωση του εξοπλισμού των Ενόπλων μας Δυνάμεων, αλλά και να στραφεί και στις δυνατότητες της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας και των νεοφυών επιχειρήσεων με την ενεργοποίηση του «αμυντικού οικοσυστήματος» της χώρας.
Ήδη από το 2020, η Ελλάδα με ένα πρωτόγνωρο πρόγραμμα 160 εξοπλιστικών προγραμμάτων και αμυντικών επενδύσεων, το οποίο διαρκώς επικαιροποιείται, ενισχύει τις επιχειρησιακές δυνατότητες των Ενόπλων μας Δυνάμεων και αυξάνει δραστικά την αποτρεπτική τους ικανότητα.
Όμως το ίδιο κάνει και η Τουρκία. Πληροφορούμαστε συνεχώς για την υλοποίηση ενός τεράστιου, όπως φαίνεται, εξοπλιστικού προγράμματος με Φρεγάτες, μη επανδρωμένα σκάφη, drones, υποβρύχια, πυραύλους, άρματα μάχης, κ.α. τα οποία μάλιστα έχει το πλεονέκτημα να κατασκευάζει σε μεγάλο ποσοστό η ίδια, μέσω της ραγδαία αναπτυσσόμενης Τουρκικής Αμυντικής Βιομηχανίας, η οποία μέσα σε 20 χρόνια, από το 25% των αναγκών των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων που κάλυπτε, προσεγγίζει το 70%!
Επιπλέον η Τουρκία, μετά την άρση του βέτο για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, έλαβε την πολυπόθητη έγκριση για αγορά νέων F-16 από τις ΗΠΑ και τον εκσυγχρονισμό παλαιοτέρων που μεσοπρόθεσμα θα βελτιώσει σημαντικά τις δυνατότητες της Τουρκικής Αεροπορίας.
Είναι λοιπόν θετικό που οι δύο χώρες συζητούν και επενδύουν στα θέματα χαμηλής πολιτικής, όμως οι τουρκικές παράλογες διεκδικήσεις εις βάρος της χώρας μας, όχι μόνον δεν έχουν υποχωρήσει αλλά διευρύνονται. Ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσει ένα κράτος την Εθνική του κυριαρχία και τα Εθνικά του κυριαρχικά δικαιώματα όταν απειλείται, είναι να προετοιμάζεται για πόλεμο.
Και η Ελλάδα μέσα σε αυτό το ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον, κινείται μεθοδικά, κερδίζει χρόνο ισχυροποιώντας την αποτρεπτική της ισχύ και ενισχύει το διπλωματικό της αποτύπωμα, απόρροια της πολυδιάστατης εξωτερικής της πολιτικής και της ηγετικής της παρουσίας στους Διεθνείς Οργανισμούς και στα διεθνή fora.
Το βέβαιο είναι ότι παρά την «Διακήρυξη των Αθηνών», η Αθήνα παραμένει σε εγρήγορση και ετοιμότητα…

*Βουλευτής Κέρκυρας (ΝΔ), Αντιπρόεδρος ΔΕ Εθνικής Άμυνας & Εξωτερικών Υποθέσεων της ΒτΕ, Αρχιπλοίαρχος ΠΝ ε.α.

Δημοσιεύτηκε στις 29/3/2024 στην Political.gr