Ανοιχτά μέτωπα το 2024 γράφει ο Ιωάννης Χρυσογονίδης Νομικός
Όπως πηγαίνουν τα πράγματα, η Ελλάδα θα κερδίσει τον… παγκόσμιο τίτλο της χώρας που ενώ είναι ισχυρότερη και έχει το διεθνές δίκαιο με το μέρος της, υποχωρεί έναντι ασθενεστέρων προς αυτήν χωρών, οι οποίες επιπροσθέτως δεν έχουν με το μέρος τους το διεθνές δίκαιο.
Ξεκινήσαμε με τα Σκόπια, όπου μια χώρα χωρίς στρατό και Πολεμική Αεροπορία, υποχρέωσε την Ελλάδα να αποδεχτεί τους εθνικούς στόχους που είχε θέσει. Δηλαδή ότι οι κάτοικοι της χώρας αυτής είναι «Μακεδόνες» και ότι μιλούν την «μακεδονική γλώσσα», κάνοντας τους ιστορικούς όλου του κόσμου να… σκίσουν τα πτυχία τους.
Και μάλιστα την υποχώρηση αυτή η Ελλάδα την έκανε, ενώ η επισπεύδουσα είναι η άλλη πλευρά, τα Σκόπια, που ήθελαν να γίνουν μέλος του NATO.
Δηλαδή αντί να υποχωρήσει αυτός που είχε ανάγκη να μπει στο NATO, αυτός που δεν είχε ιστορικά δίκαιο και ήταν ασθενέστερος στρατιωτικά, οικονομικά και πληθυσμιακά από την Ελλάδα, υποχωρήσαμε εμείς.
Εάν η ελληνική διπλωματία που κουβαλάει στην πλάτη της το στίγμα αυτής της ήττας μελετήσει τον τρόπο που χειρίστηκε η Βουλγαρία το θέμα των Σκοπίων, έχει να διδαχτεί πολλά. Η Σόφια, για να άρει το βέτο για την είσοδο των Σκοπίων στην ΕΕ, έθεσε δύο όρους:
Να τροποποιήσουν τα σύνταγμά τους
Να αποδεχτούν δύο πράγματα: α) η γλώσσα που μιλούν δεν είναι ελληνική β) πως στη χώρα κατοικεί βουλγαρική κοινότητα.
Δηλαδή, η Βουλγαρία, που κι αυτή είναι ασθενέστερη χώρα από μας, κατάφερε να ακυρώσει αυτά που παραχωρήσαμε εμείς.
Ενώ θα περίμενε κανείς να διδαχτούμε από το πάθημα με τα Σκόπια και να μην ξανακάνουμε το ίδιο τραγικό λάθος, με το θέμα της Αλβανίας κάνουμε όχι ένα αλλά πολλά λάθη. Μάλιστα, με την περίπτωση της Αλβανίας θα έπρεπε να είμαστε διπλά προσεκτικοί, αφού την προηγούμενη φορά που επιτρέψαμε την είσοδο της χώρας αυτής στο NATO, τη υποδείξει της Άγκυρας μας φέρθηκαν μπαμπέσικα, ακυρώνοντας εκ των υστέρων τη συμφωνία που είχαμε υπογράψει για την οριοθέτηση της ΑΟΖ”….
