Να γίνει το Σαν Τζάκομο μουσείο. Γράφει ο Σπύρος Ρίκος’

Θεωρώ ότι το Σαν Τζάκομο θα πρέπει να λειτουργήσει ως μουσειακός χώρος και χώρος εκδηλώσεων, υλοποιώντας έτσι μια παλαιότερη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, επί Δημαρχίας Σωτήρη Μικάλεφ. Για να υποστηριχθεί η λειτουργία του, ενδεχομένως θα ήταν ενισχυτικό να περιβληθεί από ένα μύθο, με στόχο βεβαίως να γίνει ελκυστικότερος ο χώρος και να αυξηθεί η επισκεψιμότητα του.

Σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι, όπως θρυλείται στο συγκεκριμένο χώρο, ο Καζανόβα, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω έζησε περίπου 2 χρόνια στη πόλη μας, από το 1740 μέχρι το 1742, γνώρισε την έρωτα της ζωής του, την Αντριάννα Φοσκαρίνι, σύζυγο του Τζιάκομο Φοσκαρίνι, που ήταν σοπρακόμιτο σε γαλέρα. Ο Καζανόβα βεβαίως είναι γνωστός σε όλο τον κόσμο, άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι το Χόλυγουντ, δημιούργησε 9 υπερπαραγωγές και η τελευταία το 2005, η οποία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ της Μόστρα, που γίνεται κάθε χρόνο στη Βενετία, στο Λίντο.

Επίσης στο Σαν Τζιάκομο, ανέβασε παραστάσεις ερχόμενος ο ίδιος στο νησί, ο Κάρλο Γκολντόνι, που θεωρείται ο πατέρας της κομέντια ντελ άρτε. Μάλιστα στο μουσείο του στη Βενετία, στο σπίτι του που λειτουργεί ως μουσείο, υπάρχουν ντοκουμέντα που τον συνδέουν με τη Κέρκυρα και το Σαν Τζιάκομο. Θα ήταν ενδεχομένως εφικτή μια συνεργασία με το συγκεκριμένο Μουσείο.

Το Μουσείο του Σαν Τζιάκομο, θα μπορούσε να λειτουργήσει για τους επισκέπτες της πόλης και για τους τουρίστες των κρουαζιερόπλοιων, ως ένα μέλος, της τετραμελούς οικογένειας μουσείων και ιστορικών χώρων της περιοχής. Τα υπόλοιπα είναι ο Ντόμος, τον οποίο επισκέπτονται πολλοί Καθολικοί, η Αννουντσιάτα, η οποία βρίσκεται σε φάση αναπαλαίωσης και προβλέπεται να κατασκευαστεί και το μνημείο των πεσόντων στην ναυμαχία της Ναυπάκτου και στην οποία Αννουντσιάτα, έζησε ο Θερβάντες, μετά την ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571 για έναν περίπου χρόνο, όντας τραυματισμένος. Και τέλος το μουσείο των Αγίων Πατέρων.

Στη μεγάλη αίθουσα του Δημαρχείου, όπου στεγαζόταν μέχρι πρότινος το γραφείο του Δημάρχου, θα μπορούσαν να φιλοξενούνται καθημερινά συναυλίες μουσικής δωματίου, μικρής διάρκειας 30-45 λεπτών, με επιλεγμένα θέματα που συνδέονται με το ιστορικό απόθεμα του νησιού, όπως αποσπάσματα ( το μουσικό κομμάτι) από την όπερα Ναμπούκο του Βέρντι που «βαφτίστηκε» στη Κέρκυρα, αφού η όπερα η συγκεκριμένη είχε άλλο όνομα πριν ανέβει στο νησί μας, επίσης αποσπάσματα από την Ιουδήθ τη Θριαμβεύουσα και άλλα. Είναι μια ευκαιρία να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας για νέους Κερκυραίους μουσικούς. Οι συγκεκριμένες συναυλίες θα μπορούν να «πουλιούνται» στους επιβάτες των κρουαζιεροπλοίων αλλά όχι μόνο. Θα μπορούσε να διαμορφωθεί ένα ξεχωριστό προϊόν τουριστικό και πολιτιστικό, όπως είναι οι γάμοι, στηριζόμενοι στο μύθο του Καζανόβα. Το κάνουν άλλοι ανταγωνιστικοί τουριστικοί προορισμοί, τόσο του εξωτερικού, όσο και του εσωτερικού.

Θα μπορούσαν επίσης, όπως προτείνεται στην απόφαση που είχε ψηφίσει το Δημοτικό Συμβούλιο για την χρήση του Σαν Τζιάκομο, ως μουσειακού χώρου, να δημιουργηθούν δυο αίθουσες μια του Σπύρου Σαμάρα και μια του Ν.Χ Μάντζαρου και να επιστρέψει το πιάνο, το οποίο αν δεν κάνω λάθος, εκτίθεται στο Μουσείο της Παλαιάς Φιλαρμονικής. Μάλιστα οι αίθουσες αυτές κατάλληλα διαμορφωμένες, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν, κατά τα πρότυπα άλλων μουσείων του εξωτερικού, όπως του μουσείου Βέρντι. Παλιοί αλλα και νέοι μουσικοί και χορωδοί ή σε συνεργασία με αντίστοιχα σωματεία και συλλόγους, θα μπορούσαν να λειτουργούν τους χώρους αυτούς, είτε εθελοντικά, είτε σε άλλη βάση

Παράλληλα θα μπορούσε να λειτουργήσει και χώρος εκθετηρίου για να συνδεθεί το πολιτιστικό απόθεμα του τόπου μας με την τοπική βιοτεχνία στις διάφορες μορφές της. Ο επισκέπτης του χώρου να μπορεί να βρίσκει βιβλιογραφία ή λευκώματα ή άλλα αντικείμενα με αναφορά στα προαναφερόμενα πρόσωπα ή να διατίθενται cd’s με έργα Σαμάρα ή Μάντζαρου. Θα μπορούσε η τοπική βιοτεχνία να δημιουργήσει μια σειρά αναμνηστικών αντικειμένων για να υποστηρίξει τη λειτουργία του μουσειακού χώρου και σε συνεργασία με το Επιμελητήριο.

Στους χώρους του Σαν Τζιάκομο θα μπορούσε επίσης να φιλοξενηθούν συλλογές που αυτή τη στιγμή δεν έχουν χώρο για να εκτεθούν, όπως οι πίνακες του Γιαλλινά, οι οποίοι φυλάσσονται, έως ότου ανακατασκευαστεί το κτίριο Γιαλλινά. Επίσης ο υπόγειος χώρος θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εντευκτήριο ή αναγνωστήριο, αφού διαμορφωθεί κατάλληλα. Και βέβαια εκθετήριο, με συγκεκριμένη λογική λειτουργίας. Μεγάλη συζήτηση.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *