Η παραγωγή βλημάτων των ΕΑΣ.. γράφει ο Ιωάννης Χρυσογονίδης Νομικός
Πιθανώς δεν θα τα διαβάσετε πουθενά αλλού αυτά.
Η παραγωγή βλημάτων των ΕΑΣ (Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα) περνά σε κοινοπραξία 51% ΕΑΣ και 49% CSG (ChechoSlovak Group).
Σε μια περίοδο που η παραγωγή πυρομαχικών γίνεται όλο και πιο προσοδοφόρα, κάποιοι αυξάνουν τα κέρδη τους και επενδύουν στην μεγέθυνση του κύκλου εργασιών τους, και κάποιοι πουλάνε μέχρι και τα σεμεδάκια της γιαγιάς τους. Στο νέο σχήμα παραγωγής, το 70% του κέρδους από την παραγωγή πυρομαχικών μεγάλου διαμετρηματος (155mm) θα αποδίδεται στην Σλοβακικη εταιρεία, ενώ το 30% θα μένει εδώ στην Ελλάδα.
Αυτό διότι η διαμόρφωση των μεταλλικών μερών των πυρομαχικών απαιτεί την αγορά ισχυρής πρεσας (κόστος 1-2 εκατομμύρια), και η ΕΑΣ δεν φιλοτιμηθηκε να κάνει τέτοια αγορά, άρα θα περιοριστεί στην γόμωση των πυρομαχικών, που θα έρχονται έτοιμα-διαμορφωμένα από την Σλοβακία.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως λόγω αφανισμού των αποθεμάτων στο δυτικό οπλοστάσιο ένεκα των αναγκών της Ουκρανίας, η τιμή έχει αυξηθεί τέσσερις φορές από την έναρξη του πολέμου, ειδικά μιλώντας για το βλήμα 155mm που ξεκίνησε από τα 2.000€/τμχ και έχει φτάσει τα 8.000€/τμχ.
Η δε κατανάλωση στον εν λόγω πόλεμο, μόνο γι’ αυτό το βλήμα είναι περίπου 8-10.000 βλήματα ημερησίως. Μιλάμε δηλαδή για μια αγορά με κατανάλωση 64 εκατομμύρια ευρώ Η-ΜΕ-ΡΗ-ΣΙ-ΩΣ, όμως τα ΕΑΣ, δηλαδή η ελλαδική κυβέρνηση, δεν βρηκε τα κονδύλια για να αγοράσει τα εργαλεία που θα την έκαναν ισχυρό μετοχο σε αυτήν την αγορά. Αντιθέτως, οι Σλοβάκοι, που τον Απρίλιο του ’23 δήλωσαν στην ιστοσελίδα της CSG πως υπερδιπλασίασαν (+250%) τα κέρδη τους, στο τέλος του έτους επεκτάθηκαν και στην ψυχορραγούσα Ελλάδα, αποκτώντας μερίδιο στην παραγωγή των ΕΑΣ.
Το κάδρο συμπληρώνει η εικόνα των σχεδίων της Ελλαδικής κυβέρνησης για τις εγκαταστάσεις της ΠΥΡΚΑΛ στον Υμηττό, όπου θα μετατραπεί σε… “κυβερνητικό πάρκο”. Αν χρειάζεται, να θυμίσουμε πως η ΠΥΡΚΑΛ είναι υιοθετημένο παιδί του Προδρόμου Μποδοσάκη, ο οποίος 90 χρόνια πριν, την πήρε από το χεράκι, και με τις ευλογίες του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά, προέβη σε πανέξυπνες αλλά και ριψοκινδυνες επιχειρηματικές ενέργειες κατά την διάρκεια του Πολέμου του Ισπανικού Εμφυλίου, φτάνοντας έτσι τις δυνατότητές της και τα κέρδη της σε ανεπανάληπτα επίπεδα, και δημιουργώντας τις υποδομές ώστε η χώρα να “αντεξει” σχεδόν 6 μήνες πολέμου (1940-1941) από πλευράς αποθεμάτων.
Από αυτήν την ΠΥΡΚΑΛ, μετά το μεταπολιτευτικό φαγοπότι, προέκυψαν τα ΕΑΣ και η σημερινή κατάσταση, όπου εγκαταστάσεις υψηλής σημασίας για την άμυνα της χώρας μετατρέπονται σε παιδική χαρά για κομματόσκυλα. Αν η Ελλάς παρήγαγε πράγματι σε εντατική παραγωγή πυρομαχικά, όχι μόνο για εξαγωγή, αλλά και για ενίσχυση του εγχώριου οπλοστασίου, κάθε χώρος, κάθε κτίσμα και αποθήκη θα ήταν απαραίτητο για την διαχείριση και προσωρινή/μόνιμη αποθήκευση πυρομαχικών.
Στην φωτογραφία βλέπουμε μια παρτίδα πυρομαχικών από το πολεμικό εργοστάσιο στο Σκράντον της Πεννσυλβανια των ΗΠΑ, που αναμένουν την αποστολή τους στον πόλεμο. Είναι “μονο” περίπου 2.000 βλήματα αυτά που απεικονίζονται.
