Δημήτρης Μπιάγκης: «Η Κυβέρνηση με το παρόν Σχέδιο Νόμου για την ΕΥΠ επιχειρεί να νομιμοποιήσει τη «συγκάλυψη», να δημιουργήσει «εντυπώσεις»»
► Η σημερινή συζήτηση δεν είναι μία απλή, πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των πολιτικών κομμάτων των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων-και των ειδικών αγορητών. Η σημερινή συζήτηση ξεπερνά τα πολιτικά κόμματα.
► Σήμερα, συγκρούεται η Ελλάδα της διαφάνειας, της νομιμότητας, των ατομικών δικαιωμάτων με την Ελλάδα των παρακολουθήσεων, της καταπάτησης των Συνταγματικά κατοχυρωμένων ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, του «συγκεντρωτισμού»
και του «απόλυτου ελέγχου».
► Το παρόν Σχέδιο Νόμου έρχεται σε μία προεκλογική περίοδο και επιχειρεί να διαμορφώσει εντυπώσεις για δήθεν προσπάθεια της Κυβέρνησης να διορθώσει τα όποια «κακώς κείμενα» του ισχύοντος Νόμου.
► Στο άρθρο 3, ο όρος «Εθνική Ασφάλεια» δεν πρέπει να είναι υποκειμενικός και να κρίνεται κατά περίπτωση αλλά πρέπει να είναι σαφής και ξεκάθαρος και να βρίσκεται σε πλήρη συνάρτηση με την ευρωπαϊκή σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου και με τη νομολογία
του ευρωπαϊκού δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
► Ένα επίσης από τα πιο σημαντικά και κρίσιμα ζητήματα σχετίζεται με το σημαντικό ρόλο και την κυρίαρχη θέση που καλούνται να διαδραματίσουν σε αυτήν την προσπάθεια οι Ανεξάρτητες Αρχές. Δυστυχώς, όμως, ο μέχρι πρότινος «κομβικός», «κεντρικός» ρόλος της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), αποδυναμώνεται και ως εκ θαύματος, δεν αντικαθίσταται από κάποια άλλη ανεξάρτητη αρχή.
► Κλείνοντας, η ιστορία με τις «παρακολουθήσεις» και την «άρση του απορρήτου» τραυμάτισε βαθύτατα την Δημοκρατία μας, πλήγωσε τους Θεσμούς μας. Έχει αφήσει πολλά και αναπάντητα ερωτηματικά στους πολίτες ως προς την διασφάλιση των Συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων τους και τις προσωπικές ελευθερίες. Είναι πολιτικό μας χρέος και ευθύνη όλων μας, όλων των πολιτικών κομμάτων για να μην οδηγηθούμε αύριο σε αδιέξοδες καταστάσεις να απαντήσουμε
και να αποκαταστήσουμε την «τραυματισμένη» και κατακερματισμένη Δημοκρατία μας. Είναι πια ζήτημα συλλογικής ευθύνης, είναι πια θέμα πολιτικής συναντίληψης, ώστε να αποκατασταθεί το ταχύτερο δυνατό, με σωστές κινήσεις αυτή τη φορά, το αξιακό μοντέλο της Δημοκρατίας μας.
