Πώς έζησε ο επικεφαλής της ελληνικής ομάδας το «πείραμα» της NASA με τον αστεροειδή

«Το χτύπημα ήταν αυτό που θέλαμε, ίσως και καλύτερο» – Ο Κλεομένης Τσιγάνης, επικεφαλής της ελληνικής ομάδας στο σχεδιασμό του διαστημόπλοιου DART, μιλάει στην «Κ» για την τεράστια σημασία του ιστορικού πειράματος και αποκαλύπτει τη μικρή έκπληξη που έκρυβε το εγχείρημα

Η συνεισφορά της ελληνικής ομάδας στον σχεδιασμό της αποστολής

Ο κος Τσιγάνης και τα υπόλοιπα μέλη της ελληνικής ομάδας βρίσκονται στον σχεδιασμό της αποστολής από το 2014. Όπως εξηγεί: «Η κατασκευή του σκάφους και ο χειρισμός του έγιναν με την επίβλεψη της ομάδας του πανεπιστημίου Johns Hopkins και με τη χρηματοδότηση της NASA.

Στον σχεδιασμό της αποστολής και στην εκτίμηση των αποτελεσμάτων συμμετέχουμε ομάδες από πολλές ευρωπαϊκές χώρες – Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα, Ελβετία κ.τλ. Η ελληνική ομάδα από το ΑΠΘ ασχολήθηκε με τη μοντελοποίηση. Ερευνούσαμε δηλαδή πως κινείται το σύστημα των αστεροειδών πριν την πρόσκρουση αλλά και τι περιμένουμε να συμβεί την ώρα που αυτή θα συνέβαινε, δεδομένου ότι υπάρχουν άγνωστες παράμετροι. Τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες θα εκτιμήσουμε το αποτέλεσμα. Σε τι βαθμό πέτυχε, τι καταφέραμε κ.ο.κ ».

Ο ίδιος βέβαια λέει πως οι βασικοί στόχοι του πειράματος επιτεύχθηκαν και αυτό αποτελεί βεβαιότητα. «Ξέρουμε πως πια υπάρχει η τεχνολογία να οργανωθεί αυτή η διαδικασία αν τη χρειαστούμε κάποια στιγμή. Το σκάφος κινήθηκε ακριβώς όπως έπρεπε και η στόχευση ήταν τέλεια. Το χτύπημα ήταν αυτό που έπρεπε, αυτό που θέλαμε, ίσως και λίγο καλύτερο. Υπενθυμίζω πως μιλάμε για ένα στόχο διαμέτρου 150 μέτρων, σε απόσταση 12 εκ. χιλιομέτρων από εδώ. Και η ακρίβεια της στόχευσης ήταν κάτω και από τα 10 μέτρα. Τρομερή ακρίβεια.

Κλεομένης Τσιγάνης
Επίσης, φαίνεται ότι οι προβλέψεις μας για το πόσο μεγάλος θα είναι ο όγκος των θραυσμάτων θα είναι και αυτές ακριβείς. Που σημαίνει ότι έχουμε αρκετά καλή κατανόηση αυτών των αστεροειδών και των φυσικών ιδιοτήτων τους. Εν ολίγοις, το πείραμα έδειξε πως μπορούμε να είμαστε ήσυχοι, υπό την έννοια ότι δεν κάναμε κάποιο λάθος – θεωρητικό, υπολογιστικό, τεχνολογικό».

NASA/Johns Hopkins APL/Handout via REUTERS
«Δηλαδή η sci-fi ταινία “Don’t Look Up” θα είναι πάντα ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας»; ρωτάμε σε αυτό το σημείο τον κο Τσιγάνη.
Ο ίδιος απαντά: «Εξαρτάται πάρα πολύ από το μέγεθος του αστεροειδή. Αν είναι πολύ μεγάλος, πάνω από 300- 500 μέτρα διάμετρο, δεν είναι καθόλου εύκολο να φτιάξεις μια αποστολή σαν του DART. Ευτυχώς όμως, υπάρχουν λίγoι τέτοιοι αστεροειδείς και τους ξέρουμε σχεδόν όλους. Γνωρίζουμε ότι δεν κινδυνεύουμε για παράδειγμα για τα τα επόμενα 100 χρόνια και φυσικά συνεχίζουμε να τους παρακολουθούμε στενά. Το πρόβλημα μας είναι τα αντικείμενα μεσαίων διαστάσεων, όπως αυτό που χτυπήσαμε χθες, οι αστεροειδείς που έχουν μέγεθος 150-200 μέτρα.

Διονύσης Σιμόπουλος για τηλεσκόπιο James Webb: «Φτάσαμε σχεδόν στα όρια του σύμπαντος»
Σε κάθε περίπτωση, ο κος Τσιγάνης σημειώνει πως η ανθρωπότητα έχει πια περάσει αδιαμφισβήτα σε ένα νέο συναρπαστικό κεφάλαιο της εξερεύνησης του διαστήματος, το οποίο χαρακτηρίζεται από σπουδαίες, διαδοχικές ανακαλύψεις. Όπως περιγράφει: «Χθες, την ώρα του πειράματος, και το Hubble και το James Webb παρατηρούσαν την ώρα της πρόσκρουσης. Έχουμε πια πολύ σημαντικά τεχνολογικά εργαλεία στα χέρια μας και έχουμε και την δυνατότητα να τα συνδυάζουμε. Ακόμα και το ρομποτικό σκάφος της αποστολής Lucy το οποίο είναι καθ΄οδόν προς κάποιους πολύ μακρινούς αστεροειδείς, έστριψε την κάμερα του για να παρακολουθήσει κι αυτό την πρόσκρουση».

Πηγή:www.anixneuseis.gr