Μία πρόταση-προτροπή του Σπύρου Ρίκου

ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ – ΠΡΟΤΡΟΠΗ

Κατ΄ αρχάς, θέλω να πω ότι δεν θα πρέπει να χάνουμε τις στιγμές. Τις στιγμές παιδιά να τις βιώνουμε, γιατί κανείς μας δεν γνωρίζει το μέλλον του. Όπως λέει ο θυμόσοφος λαός, δεν γνωρίζουμε τι μας ξημερώνει. Το λέω αυτό, γιατί προχθές περπατούσα στο Σαρόκο «χωμένος» στο κυκλοθυμικό μου σύνδρομο, με το κεφάλι κάτω. Κάποια στιγμή βλέπω τον Σπύρο να κοντοστέκεται, χαμογελώντας και έτοιμος να με πειράξει. Κοντοστέκομαι και εγώ και του λέω «θα σε πάρω τηλέφωνο», μου έγνεψε εντάξει και έφυγα. Το κουβαλάω μέσα μου από προχθές, που δεν σταμάτησα να μιλήσουμε. Είναι η δεύτερη φορά που το παθαίνω. Γι’ αυτό λέω, να ζούμε τις στιγμές.

Το τελευταίο διάστημα μιλούσαμε με τον Σπύρο, για το λιμάνι των Οθωνών. Του μετέφερα τον προβληματισμό και τις ανησυχίες των κατοίκων ότι το έργο για το νέο λιμάνι στα Αυλάκια, κινδυνεύει να χαθεί. Με διαβεβαίωνε ότι δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα, «όντως υπάρχει ένα ζήτημα, αλλά έχω βρει τον τρόπο και όλα θα πάνε καλά» και συνέχισε «δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας, δεν πρόκειται να αφήσουμε να χαθεί το έργο με τίποτα». Μια μέρα με παίρνει τηλέφωνο «Έλα Πρόεδρε» του λέω για να τον πειράξω, αφού πάντα με διόρθωνε «δεν είμαι Πρόεδρος, Διευθύνων Σύμβουλος». Αυτό που με διαβεβαίωνε ότι θα συνεχιστεί το έργο κανονικά, το είχε πετύχει. «Όπως σου έχω πει, όλα καλά, το κλειδώσαμε το έργο, θα συνεχιστεί κανονικά» και συνέχισε να μου εξηγεί «το τι και το πώς» που οδήγησε στη διασφάλιση του έργου.

Όπως έμαθα το τελευταίο έργο που υπέγραψε το βράδυ πριν «φύγει», ήταν το έργο στο λιμάνι Αυλάκια των Οθωνών. Και έρχομαι στην πρόταση και προτροπή προς όλους τους εμπλεκόμενους. Να συνεχιστεί το έργο κατασκευής του λιμανιού και όταν με το καλό ολοκληρωθεί, να ονομαστεί «Σπύρος Ζερβόπουλος».