Μέση Ανατολή: Όταν η Πολιτική Σκιάζεται από το Αίμα Αμάχων .Γράφει ο Σπύρος Άνδρεϊτς

https://www.amazon.com/stores/Spyros%20Andreits/author/B0CD2LHNRT

Η ίδρυση του Ισραήλ, καρπός της φρικιαστικής εμπειρίας του Ολοκαυτώματος και της ανάγκης για ένα ασφαλές καταφύγιο για τον εβραϊκό λαό, υπήρξε ένα ιστορικό γεγονός που αρχικά ενέπνευσε ελπίδα και αναγνώριση σε παγκόσμιο επίπεδο. Η υποστήριξη που έλαβε από χώρες με αντιμαχόμενα πολιτικά συστήματα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μαρτυρούσε τη διεθνή συνειδητοποίηση της τραγικής ιστορίας των Εβραίων και της επιτακτικής ανάγκης για αυτοδιάθεση.

Ωστόσο, οι εξελίξεις των τελευταίων ετών, και ιδίως η αδιανόητη ανθρωπιστική καταστροφή στη Λωρίδα της Γάζας, έχουν αρχίσει να θολώνουν αυτή την εικόνα, δημιουργώντας βαθύ προβληματισμό ακόμη και σε παραδοσιακούς φίλους του Ισραήλ. Οι αμέτρητοι θάνατοι και οι εξοντωτικές ταλαιπωρίες χιλιάδων αμάχων Παλαιστινίων θέτουν επιτακτικά ερωτήματα για τη φύση της σύγκρουσης και τον τρόπο με τον οποίο το Ισραήλ διεξάγει τις πολεμικές του επιχειρήσεις.

Δύο κεντρικά ερωτήματα αναδύονται με οδυνηρή επιμονή. Πρώτον, πώς είναι δυνατόν ένα κράτος με τόσο προηγμένα τεχνολογικά μέσα και μια υπηρεσία πληροφοριών παγκοσμίου φήμης, όπως η Mossad (Μοσάντ), να αιφνιδιαστεί με τον τρόπο που συνέβη κατά την επιδρομή των μαχητών της Χαμάς τον Οκτώβριο του 2023; Η επιτυχία της διείσδυσης και η κλίμακα της επίθεσης ήγειραν τόσο σοβαρές αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα των αμυντικών μηχανισμών και των πληροφοριών που διέθετε το Ισραήλ ώστε αρκετοί να αναρωτιούνται για την αληθινή πηγή της επιχειρησιακής αρτιότητας του αστραπιαίου χειρουργικού σχεδιασμού. Η αίσθηση της αδιαπέραστης άμυνας που συχνά προβαλλόταν, κατέρρευσε εν μία νυκτί, αφήνοντας πίσω της ένα κύμα ερωτηματικών σχετικά με τις επιχειρησιακές ικανότητες και την ετοιμότητα της ισραηλινής πλευράς.

Δεύτερον, η σκιά των κακουργηματικών σκανδάλων που βαραίνουν τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, για τα οποία αντιμετώπιζε ενδεχομένως πολυετή φυλάκιση, ενισχύει τις υποψίες ότι η παρατεταμένη και κλιμακούμενη φονική επίθεση στη Γάζα μπορεί να εξυπηρετεί και προσωπικές πολιτικές σκοπιμότητες. Η επιμονή στην ένταση και τη διεύρυνση των στρατιωτικών επιχειρήσεων, παρά τις διεθνείς εκκλήσεις για κατάπαυση του πυρός και την αυξανόμενη ανθρωπιστική κρίση, τροφοδοτεί ερωτήματα σχετικά με τα πραγματικά κίνητρα πίσω από τις αποφάσεις της ισραηλινής κυβέρνησης. Η σύνδεση μεταξύ της πολιτικής επιβίωσης ενός ηγέτη που βρίσκεται υπό πίεση και της κλιμάκωσης μιας στρατιωτικής σύγκρουσης είναι ένα σενάριο που δεν μπορεί να αγνοηθεί, ειδικά όταν η ανθρώπινη τραγωδία ξεδιπλώνεται με τόσο οδυνηρό τρόπο.

Οι γεωπολιτικές προεκτάσεις της συνεχιζόμενης σύγκρουσης είναι βαθιές και πολύπλοκες. Η περιοχή της Μέσης Ανατολής, εδώ και δεκαετίες εστία πολλαπλών συγκρούσεων και αντιπαλοτήτων, βρίσκεται για άλλη μια φορά στο επίκεντρο της παγκόσμιας ανησυχίας. Η σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστίνης δεν είναι απλώς μια διμερής διαμάχη για εδάφη, αλλά ένα σημείο ανάφλεξης που επηρεάζει τις περιφερειακές ισορροπίες και τις διεθνείς σχέσεις.

Η εμπλοκή περιφερειακών δυνάμεων, όπως το Ιράν και οι σύμμαχοί του, προσδίδει στην κρίση μια επικίνδυνη διάσταση. Η Χεζμπολάχ στον Λίβανο και οι Χούθι στην Υεμένη έχουν εκδηλώσει την υποστήριξή τους στην Χαμάς, ανοίγοντας ένα ευρύτερο μέτωπο πιθανής σύγκρουσης. Η ανησυχία για μια περιφερειακή κλιμάκωση είναι υπαρκτή και αυξάνεται όσο η ισραηλινή επιχείρηση στη Γάζα συνεχίζεται χωρίς σαφές χρονοδιάγραμμα τερματισμού.

Οι μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη παρακολουθούν με αυξανόμενη ανησυχία τις εξελίξεις. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, παραδοσιακός σύμμαχος του Ισραήλ, βρίσκονται σε μια λεπτή ισορροπία μεταξύ της διατήρησης της στήριξής τους και της ανάγκης να ασκήσουν πίεση (με μοναδική αβρότητα και διακριτικότητα όμως…) για την προστασία των αμάχων και την αποφυγή μιας ευρύτερης ανάφλεξης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν και διχασμένη σε ορισμένα ζητήματα, εκφράζει όλο και πιο έντονα την ανησυχία της για την ανθρωπιστική κρίση και την ανάγκη για μια πολιτική λύση. Η Ρωσία και η Κίνα, επιδιώκοντας να ενισχύσουν την επιρροή τους στην περιοχή, παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις και επιχειρούν να διαμορφώσουν τη δική τους ατζέντα.

Η ανθρωπιστική τραγωδία στη Γάζα έχει σοβαρές επιπτώσεις στη διεθνή κοινή γνώμη. Οι εικόνες των νεκρών παιδιών, των κατεστραμμένων σπιτιών και του ατελείωτου πόνου προκαλούν παγκόσμια κατακραυγή και ενισχύουν το αίσθημα αδικίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αυξανόμενη απονομιμοποίηση των ισραηλινών ενεργειών και την ενίσχυση της αξίωσης του παλαιστινιακού λαού για αυτοδιάθεση και για ένα ανεξάρτητο κράτος στην ιστορική του πατρίδα.

Η ιδέα ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους συνδέεται άρρηκτα με την ιστορική εξέλιξη της περιοχής και τις συνέπειες της δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ το 1948. Μετά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1967, το Ισραήλ κατέλαβε την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Δυτική Όχθη από την Ιορδανία και τη Λωρίδα της Γάζας από την Αίγυπτο, οι οποίες ήταν (και παραμένουν) περιοχές με μεγάλο παλαιστινιακό πληθυσμό.

Η φθορά της εικόνας του Ισραήλ στη διεθνή σκηνή μπορεί να έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στις διπλωματικές του σχέσεις και στην ικανότητά του να εξασφαλίσει την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας.

Επιπλέον, η εσωτερική πολιτική κατάσταση στο Ισραήλ είναι εξαιρετικά τεταμένη. Η κυβέρνηση Νετανιάχου αντιμετωπίζει έντονες πιέσεις από την αντιπολίτευση και την κοινωνία των πολιτών, τόσο για τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης όσο και για τις ευθύνες για την αποτυχία πρόληψης της επίθεσης της Χαμάς. Οι διχαστικές πολιτικές που προηγήθηκαν της σύγκρουσης έχουν επιδεινώσει το κοινωνικό κλίμα και έχουν δημιουργήσει βαθύ ρήγμα στην ισραηλινή κοινωνία.

Συνολικά, η συνεχιζόμενη σύγκρουση στη Γάζα αποτελεί ένα κρίσιμο σημείο καμπής στην ιστορία της ισραηλινο-παλαιστινιακής διαμάχης και έχει ευρύτερες γεωπολιτικές επιπτώσεις. Η ανάγκη για ασφάλεια και αυτοδιάθεση του Ισραήλ, που δικαιολογείται από την ιστορική του εμπειρία, σκιάζεται από την αδιανόητη ανθρώπινη τραγωδία που εκτυλίσσεται στην Παλαιστίνη. Τα ερωτήματα σχετικά με τις επιχειρησιακές αποτυχίες και τα πιθανά πολιτικά κίνητρα πίσω από τη συνέχιση των εχθροπραξιών ενισχύουν την αμφισβήτηση και την απογοήτευση. Η διεθνής κοινότητα καλείται να αναλάβει πιο ενεργό ρόλο στην επιδίωξη μιας βιώσιμης πολιτικής λύσης που θα σέβεται τα δικαιώματα και τις ανάγκες όλων των εμπλεκομένων, προκειμένου να αποφευχθεί μια περαιτέρω κλιμάκωση με καταστροφικές συνέπειες για την περιοχή και τον κόσμο. Η ιστορική ανάγκη για μια πατρίδα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ασυγχώρητη αδικία και την απώλεια χιλιάδων αθώων αμάχων και παιδιών. Η σκιά του αίματος ήδη κηλιδώνει βαριά την εικόνα ενός κράτους που γεννήθηκε από την ανάγκη για δικαιοσύνη και ασφάλεια.