Η Τομεακή Επιτροπή του Κ.Κ.Ε για τις πυρκαγιές
Οι τραγικές εικόνες με τη φωτιά να κατακαίει εκτάσεις και να απειλεί κατοικίες, με χιλιάδες ανθρώπους, ντόπιους και τουρίστες να εκκενώνουν δεκάδες περιοχές της Βόρειας Κέρκυρας έφεραν τον εφιάλτη που διαδραματίζεται εδώ και μέρες σε άλλες περιοχές της χώρας όπως στη Ρόδο και στο νησί μας.
Ήταν θέμα χρόνου να έρθει η επόμενη καταστροφή και πλέον δεν μπορούν να πείσουν κανέναν ότι για αυτή ευθύνονται τα ακραία φυσικά φαινόμενα, οι δυνατοί άνεμοι και ο “κακός μας ο καιρός”.
Η πρόληψη είναι μηδενική, οι υποδομές παραμένουν ανεπαρκείς, οι υπηρεσίες υποστελεχωμένες και η χρηματοδότηση στο ναδίρ. Η κυβέρνηση βρίσκει την εύκολη λύση των μηνυμάτων του 112 και της λογικής «όπου φύγει φύγει», για να καλύψει τις ανεπάρκειές της. Ακόμη όμως και αυτές οι εκκενώσεις έγιναν με τεράστια δυσκολία, δημιούργησαν απίστευτο κυκλοφοριακό κομφούζιο και ουρές χιλιομέτρων. Από καθαρή τύχη δεν προκλήθηκε κάποιο ατύχημα μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση ενώ δεν θέλουμε καν να φανταστούμε τι θα μπορούσε να συμβεί αν υπήρχαν ισχυροί άνεμοι.
Οι εικόνες με εκατοντάδες τουρίστες να μην ξέρουν που θα κατευθυνθούν για να διανυκτερεύσουν αλλά και οι πρωινές εικόνες με τουρίστες να κοιμούνται στον εξωτερικό χώρο του κτιρίου της πρώην Νομαρχίας είναι το απόλυτο ξεγύμνωμα ενός συστήματος γεμάτο αντιθέσεις. Ενός συστήματος που εξασφαλίζει αμύθητα κέρδη για τους ξενοδόχους, τους tour operators, τους εφοπλιστές ενώ για τον λαό του νησιού επιφυλάσσει εγκατάλειψη, υποβάθμιση της πολιτικής προστασίας, έλλειψη μέτρων πρόληψης και υποδομών για έκτακτες ανάγκες.
Από την πρώτη στιγμή της φωτιάς, κλιμάκια του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Γιάννη Μπορμπότη, Γραμματέα της ΤΕ και Δημοτικό Σύμβουλο του Δήμου Κεντρικής Κέρκυρας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και τον Κώστα Ρούσσινο Δημοτικό Σύμβουλο του Δήμου Βόρειας Κέρκυρας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», έφτασαν στα μέτωπα της πυρκαγιάς και βρέθηκαν στο πλευρό των κατοίκων, των πυροσβεστών και των εθελοντών.
Το καθημερινό δελτίο με τα προδιαγεγραμμένα εγκλήματα που μας συγκλονίζουν έχουν αιτία και υπευθύνους.Η διαρκής υποβάθμιση της ζωής μας δεν πρέπει και δεν θα γίνει ανεκτή. Είναι θέμα χρόνου μέχρι η επόμενη καταστροφή να έχει τραγικές και ανυπολόγιστες συνέπειες. Η λαϊκή πρωτοβουλία, η συσπείρωση, η μαχητική υπεράσπιση της αξιοπρέπειάς μας, ο αγώνας είναι τα μόνα που μπορούν να προστατέψουν τις ζωές μας, τον φυσικό πλούτο της περιοχής και το περιβάλλον.
