Η 21η Απριλίου μια μαύρη επετειος.

Η 21η Απριλίου του 1967, ήταν μια μαύρη ημέρα για την δημοκρατία, τους Έλληνες και την Ελλάδα.

Τα 58 χρόνια, από την μαύρη ημέρα, έχουν αμβλύνει τις μνήμες και τα διδάγματα, για το χουντικό καθεστώς, που οργανώθηκε και επιβλήθηκε από εσωτερικές αντιδραστικές δυνάμεις, κυρίως στο στρατό, με εξωτερικά κέντρα, που “ανησυχούσαν”, για την πορεία της χώρας.
Τα αποτελέσματα της εφτάχρονης δικτατορίας είναι γνωστά, είναι οι προσωπικές και οικογενειακές τραγωδίες τών Ελλήνων, που αρνήθηκαν της υποταγή και τον εξανδραποδισμό τών συνηδείσεών τους.
Η χώρα έμεινε στάσιμη ή υποχώρησε, οικονομικά και κοινωνικά, με την μετανάστευση τών εκατομμυρίων Ελλήνων να κορυφώνεται.
Η αποδιάρθρωση τών ενόπλων δυνάμεων και η διεθνής της απομόνωση, ήταν ορατές.
Η απόπειρα ελεγχόμενης “νομιμοποίσης” του καθεστώτος, κατέρρευσε, με την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του ’73.
Εσωτερικές δυνάμεις της χούντας ανέτρεψαν, τους μέχρι τότε αρχηγούς τους και σχεδίασαν την δική τους “λαϊκή νομιμοποίηση”, με την εγληματική ανατροπή του εκλεγμένου Πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και, την επιχείρηση ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
Η προδοτική τους επιλογή, ήταν η αφορμή της τουρκικής εισβολής και κατοχής του 37% του νησιού. Η Κυπριακή τραγωδία, με την εντεινόμενη αντίσταση του κόσμου, έφερε την πτώση της.
Η περίοδος των 51 χρόνων της Δημοκρατίας, από το 1974 μέχρι σήμερα, είναι σίγουρα η καλύτερη, από κάθε πλευρά, περίοδος του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
Όμως, εδώ και χρόνια, η καμπύλη της Δημοκρατίας δεν ακολουθεί την ανοδική πορεία.
Το διεθνές περιβάλλον είναι αβέβαιο και λιγότερο ασφαλές, για σχεδόν όλα πεδία της δημόσιας ζωής.
Η υπεράσπιση των θεσμών της δημοκρατίας και της ποιότητάς του, είναι πλέον αδήριτη ανάγκη, δεν χωρούν εφησυχασμοί κάθε είδους.
Γιάννης Μαγκριωτης