Οι «φρουροί του ψεύδους». Γράφει ο Κώστας Κούρκουλος.

Το βιβλίο του κ. Τσίπρα παρουσιάζει μία παγκόσμια πρωτοτυπία: Ποτέ άλλοτε δεν καταγγέλθηκε βιβλίο από τους συγχρόνους του και κυρίως από εν ζωή πρόσωπα που αναφέρονται σ’ αυτό, για ωμή ψευδολογία, με τόσο απόλυτο τρόπο.
Ποτέ άλλοτε επίσης δεν επινοήθηκε ίδρυμα, με πραγματικό σκοπό να στεγάσει τους «φρουρούς» ενός βιβλίου.
Κάποιοι εκ των οποίων, συμπεριφερόμενοι με ανατριχιαστική πίστη στη δύναμη του ψεύδους, απαντούν στις καταγγελίες των θιγομένων, με τη μεταμφίεση του ψεύδους σε «άποψη».
Έτσι, ενώ άλλο είναι η γεγονική αλήθεια και άλλο οι ερμηνείες ή οι απόψεις γι’ αυτήν, μετονομάζουν σε «ερμηνεία των γεγονότων», όσα ο κ. Τσίπρας αναφέρει ρητά σαν «γεγονότα». Έτσι ώστε να «αθωώνουν» κάθε ψέμα του βιβλίου, μέσω της μεταμφίεσής του σε «ερμηνεία».
Ενώ βεβαίως το αν ήταν πρωθυπουργός ο κ. Τσίπρας, το ποιους είχε υπουργούς, το ποιους επιχείρησαν να φυλακίσουν, απέναντι σε ποιους πραγματοποιούσαν εξευτελιστικές υποκύψεις κ.ο.κ., είναι γ ε γ ο ν ό τ α και όχι «ερμηνείες» των γεγονότων ή έστω «απόψεις».
Για να χρησιμοποιήσουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι σαν να ισχυρίζονται ότι το αν η Ιταλία εισέβαλε στην Ελλάδα το 1940 ή η Ελλάδα στην Ιταλία, είναι θέμα «άποψης» ή «ερμηνείας»!!
Που πάει να πει πως τον κ. Τσίπρα και τους «φρουρούς του ψεύδους» του, δεν τους χωρίζει από την κοινωνία κάποια διαφορετική ερμηνεία για τα γεγονότα αλλά τα ίδια τα γεγονότα.
Γι’ αυτό και επιχειρούν να τα «ξεφορτωθούν», μέσω της μετονομασίας τους σε «ερμηνείες».
Τους διαφεύγει όμως μία κρίσιμη συνθήκη. Ότι από την στιγμή που υπάρχουν μάρτυρες των γεγονότων, οι οποίοι τα έζησαν, καμία μετωνυμία τους σε «ερμηνεία» και καμία χειραγώγηση της κοινής γνώμης, δεν μπορεί να τα αφαιρέσει από τον κόσμο.
Και επ’ αυτού, οι διαμορφωτές της δημόσιας εικόνας του κ. Τσίπρα διαθέτουν ένα απολύτως οικείο στους ίδιους, ιστορικό παράδειγμα: Προκειμένου οι απώτατοι πολιτικοί πρόγονοι του κ. Τσίπρα να εξαφανίσουν το γεγονός της συμμετοχής του Τρότσκι στη Ρώσικη Επανάσταση, επιχείρησαν να καταστρέψουν ό,τι την θύμιζε.
Αφαίρεσαν λοιπόν το όνομά του από όλα τα εγχειρίδια της ιστορίας και τα ρώσικα αρχεία. Και στο τέλος σκότωσαν και τον ίδιο.
Και όμως, μετά από έναν περίπου αιώνα δεν το έχουν πετύχει, για ένα και μόνον λόγο: επειδή τα γεγονότα, ακόμη και αν μετονομαστούν σε «ερμηνεία», όσο υπάρχουν μάρτυρες, δεν μπορούν να εξαλειφθούν από τον κόσμο.
«Μόνο με την πλήρη καταστροφή μπορείς να το πετύχεις αυτό», αποφάνθηκε η Hannah Arendt. («Tα ψέματα στην πολιτική», στον τόμο «Κρίσεις της Δημοκρατίας», Εκδόσεις «Επίκεντρο»).
Ευτυχώς το «πνεύμα της ιστορίας», όταν εμφανίστηκε στο μπαλκόνι του κ. Τσίπρα «εν είδει περιστεράς», μας λυπήθηκε και δεν έστειλε ένα τέτοιο μήνυμα περί καταστροφής του κόσμου…

*ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΑ ΝΕΑ