Βιωσιμότητα ή «Θάνατος»: Ο ρόλος και η Μεθοδολογία των DMMO στην βιώσιμη και αειφόρο ανάπτυξη προορισμών. Γράφει ο Γιώργος Λυκαύγης
Σε μια εποχή όπου η περιβαλλοντική και κοινωνική συνείδηση συνεχώς αυξάνεται, είναι αναπόφευκτο σχεδόν όλες οι συζητήσεις και συγγράματα για τουριστική ανάπτυξη να έχουν ως κύριο σημείο την βιωσιμότητα. Οι DΜMOs θεωρούν όλο και περισσότερο τους εαυτούς τους ως θεματοφύλακες των προορισμών, και για να διαπρέψουν σε αυτόν τον ρόλο, η αξιοποίηση και ερμηνεία των δεδομένων είναι ζωτικής σημασίας. Αυτό όχι μόνο βοηθά το πρωταρχικό τους λειτούργημα αλλά παρέχει επίσης μια ευκαιρία επανατοποθέτησης ως κέντρα εμπειρογνωμοσύνης για τους ταξιδιώτες. Η μετάβαση από το μάρκετινγκ και τη διαχείριση στη στρατηγική είναι ένα ζωτικό βήμα για να διασφαλίσουν οι DMΜOs συνεχιζόμενη επιρροή και συνάφειά τους σε μια ραγδαία αλλαγή του τουριστικού τοπίου.
Το 2023 το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (World Economic Forum) δημοσίευσε μια έρευνα η οποία ανέδειξε ότι άνω του 75% των ταξιδιωτών θέλουν να κάνουν κράτηση σε βιώσιμο προορισμό / κατάλυμα και ότι το 43% των ταξιδιωτών είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν περισσότερα λεφτά για να ταξιδέψουν «βιώσιμα». Ο CEO της Booking.com, Glenn Fogel, είπε ότι «Τα ταξίδια μπορούν να είναι μια δύναμη για το καλό και οι ίδιοι οι ταξιδιώτες αποδεικνύονται ότι είναι εκείνοι που κάνουν την αλλαγή του σήμερα, υιοθετώντας πιο βιώσιμες ταξιδιωτικές συνήθειες και αναζητώντας υπεύθυνες εμπειρίες».
Ενώ το 2020 και με την έλευση της πανδημίας του Covid-19 υπήρξε μια πεποίθηση ότι ένα από τα κατάλοιπα της πανδημίας θα ήταν η εξάλειψη του φαινόμενου του υπερτουρισμού (παρόλες τις πολυπληθείς ερμηνείες ή αντιδράσεις ως προς την υπάτρξη ή έκταση αυτού), ήρθε το 2022 και 2023 να δείξουν ότι όχι μόνο η ανάπτυξη της τουριστικής βιομηχανίας θα συνεχίση την ανοδική της πορεία αλλά θα υπάρξει και αλματώδης ανάπτυξη για τα επόμενα χρόνια. Αυτό φυσικά εγείρει δύο (2) σοβαρότατα ζητήματα. Πρώτον, εάν το φαινόμενο του υπερτουρισμού θα αναβιώσει χωρίς αναχαίτηση, και Δεύτερον, πως η ανάπτυξη θα γίνει με μηδαμινό ή ακόμη και αρνητικό πρόσημο προς την βιωσιμότητα του προορισμού.
H αιχμή του δόρατος της βιωσιμότητας ενός προορισμού είναι οι DMMO οι οποίοι βασίζονται σε μαθηματικά μοντέλα και προσομοιώσεις σεναρίων για να προβάλουν και να αναπτύξουν τον προορισμό τους. Τα στοχευμένα δεδομένα τα οποία ΠΡΕΠΕΙ να έχουν στα χέρια τους οι DMMO είναι το κλειδί για να κατανοήσουν ΤΙ πρέπει να πράξουν, ΠΟΤΕ πρέπει να το πράξουν και φυσικά ΠΩΣ πρέπει να το εκτελέσουν. Οι DMMO είναι το κλειδί για την επίτευξη στρατηγικού σχεδιασμού ο οποίος θα επιτεύξει την ισορροπία μεταξύ της ανάγκης για συνεχή ανάπτυξη της τουριστικής βιομηχανίας (και κατ’ επέκταση της τοπικής οικονομίας) και της υποχρέωσης να προφυλαχτεί το περιβάλλον, ο πολιτισμός και να μην υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνία.
Επειδή οι όροι Βιωσιμότητα και Αειφορία είναι πλέον μέρος της τουριστικής (και όχι μόνο) καθημερινότητας πρέπει πρώτα να τους ερμηνεύσουμε γιατί η κατανόηση τους είναι κομβικής σημασίας.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΙΩΣΙΜΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
Ο αειφόρος & βιώσιμος τουρισμός είναι μια ολιστική προσέγγιση του τουρισμού που στοχεύει στην ελαχιστοποίηση των αρνητικών περιβαλλοντικών, κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων ενώ ταυτόχρονα μεγιστοποιώντας τις θετικές επιπτώσεις σε έναν προορισμό. Ο βιώσιμος τουρισμός βασίζεται στις αρχές της ισότητας, της διατήρησης της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, και τον σεβασμό για τις τοπικές κοινωνίες. Στοχεύει να επιτύχει μια ισορροπία προς όφελος τόσο των «προσωρινών κατοίκων» (οι τουρίστες) και του τοπικού πληθυσμού.
Στον πυρήνα του, ο βιώσιμος τουρισμός εστιάζει στην προώθηση μιας ισορροπίας μεταξύ της οικονομικής ανάπτυξης, της κοινωνικής ευημερίας και του περιβάλλοντος, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι η τουριστική βιομηχανία είναι ανθεκτική και προσαρμοσμένη στις αλλαγές.
Η βιωσιμότητα είναι μετρήσιμη και υπάρχουν αρκετοί μέθοδοι μέτρησης τις οποίες μπορεί ο DMMO να χρησιμοποιήσει για να αναπτύξει, διορθώσει και χαράξει τον Στρατηγικό του Σχεδιασμό τόσο μακροπρόθεσμα όσο και βραχυπρόθεσμα.
Στον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού (UNWTO) χρησιμοποιούμε τα SDGs (Sustainable Development Goals). Δεκαεπτά διαφορετικοί αλλά αλληλένδετοι στόχοι προς την βιωσιμότητα και αειφορία οι οποίοι όμως στοχεύουν μέσω της τοπικής κοινωνίας αφού ο δρόμος προς την βιωσιμότητα περνά μέσα απο την βελτίωση της ποιότητας ζωής των μόνιμων κατοίκων με ιδιαίτερη έμφαση στην παιδεία και ισότητα καθώς και στην ατομική / κοινωνική ευθύνη προς την παραγωγή και κατανάλωση.
Εδώ πρέπει να υπάρξει και μια σημείωση για να αναδείξουμε την ΔΥΣΚΟΛΙΑ που θα βιώσουν όλοι οι προορισμοί για να πετύχουν πραγματική και όχι εικονική (πολιτική) βιωσιμότητα. Ο δρόμος για την πραγματική βιωσιμότητα του προορισμού (τον οποίο θα κληρονομήσουν οι επόμενες γενεές) ναι μεν αποτελείται από 17 στόχους ΑΛΛΑ οι στόχοι για να επιτευχθούν χρειάζονται ορισμένα βήματα. Ο 17ος στόχος που είναι οι ορθές πρακτικές για την παραγωγή και κατανάλωση αποτελείται με την σειρά του από 485(!!!) διαφορετικές πολιτικές τις οποίες ο προορισμός καλείται να ακλολουθήσει και να επιβάλει.
ΠΗΓΗ:money-tourism.gr
