Φέτος το Πάσχα θα είναι διαφορετικό. Το απειλεί η αυταρχικότητα του «βραδινού σιωπητηρίου». Γράφει ο Γιάννης Ρεβύθης.
Λίγες μόνο ημέρες πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα και τις εορταστικές ημέρες του Πάσχα, που, κυρίως η πόλη, έσφυζε από ζωή, κάτι που αποτελούσε μια τονωτική ένεση για την τοπική οικονομία, που θα έβγαινε από την «χειμερία νάρκη», φαίνεται ότι φέτος το Πάσχα θα είναι διαφορετικό. Αιτία είναι η αδιαλλαξία της δημοτικής αρχής και η άρνηση της συνύπαρξης της ήρεμης ζωής της πόλης και της επιχειρηματικότητας, που πλέον με την ανοχή των ιθυνόντων αυτή η διαχρονική σχέση έχει διαταραχθεί, αφού κάποιοι, για τους δικούς τους λόγους, είναι «ταμπουρωμένοι» πίσω από απόψεις, αντιλήψεις και συμπεριφορές, που δεν συνάδουν με την πραγματικότητα που συνάδει σε μια πόλη – έμβλημα του τουριστικού γίγνεσθαι. Μετά τις 19.00 το απόγευμα η πόλη, η ενταγμένη στην Ουνέσκο παρουσιάζει εικόνα «πόλης – φάντασμα», άδειοι δρόμοι, κλειστά μαγαζιά και επιχειρήσεις και μια «σιωπή» και «ησυχία» που σε κάποιες περιπτώσεις είναι ανατριχιαστική, για αυτόν τον μαρασμό της πάλαι ποτέ κοσμοπολίτισσας Κέρκυρας, που επιβάλουν ετσιθελικά «μονοπρόσωπα, συνταξιουχικά συμφέροντα». Ο «Σερίφης» της πόλης, δίκην «Δημάρχου» έχει καταφέρει, κραδαίνοντας το δήθεν πολιτικό κόστος, να επιβάλλει τον «νόμο» του. 23.00 μ.μ σιωπητήριο στη πόλη, όλοι στα κρεβάτια σας, γιατί έτσι γουστάρουμε. Και οι επιχειρηματίες με τη θηλιά στον λαιμό, για να βγάλουν τα σπασμένα και να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στο κράτος και οι εργαζόμενοι σε εστίαση και τουρισμό, στο … ταμείο ανεργίας. Η πόλη της Κέρκυρας, σιγά, σιγά μετατρέπεται σε … Κοιμητήριο της τουριστικής βιομηχανίας, από ανθούσα και κοσμοπολίτισσα στην ευρύτερη περιοχή της Αδριατικής και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Μετά τα τελευταία γεγονότα, με τις συλλήψεις επιχειρηματιών που «σύρθηκαν» στο αστυνομικό τμήμα, σαν συγγενείς του Πάσαρη, η κατάσταση φαίνεται ότι έχει δυστυχώς εκτραχυνθεί και το χάσμα, στην Κερκυραϊκή κοινωνία μεγαλώνει. Η δημοτική αρχή οφείλει, αυτή τη δύσκολη στιγμή, που καλείται να αποφασίσει «με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει», να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να επιβάλλει με κάθε κόστος, τη δικαιοσύνη και την λογική, που οδηγούν στην ειρηνική και παραγωγική συνύπαρξη των πάντων και όχι στο διχασμό και στη μιζέρια της «δικτατορίας της μειοψηφίας» και του ετσιθελισμού των παραγοντίσκων. Να διαγραφεί ο κίνδυνος να διαρραγεί η κοινωνική συνοχή. «Είμαστε οι επιλογές μας» και η δημοτική αρχή θα δοκιμαστεί στην αρένα της πραγματικότητας και του ρεαλισμού, με challenge την υστεροφημία της και τη διάσωση της φήμης της πόλης. Ουσιαστικά την επιβίωση της, σε μια περίοδο που ο ανταγωνισμός του τουρισμού είναι ανηλεής και διαρκώς αυξανόμενος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το τοπικό ΑΕΠ στηρίζεται κατά 99% στον τουρισμό. Ιδού η Ρόδος….
