«Ρωμαλέα» θρασίμια. Του Θεόδωρου Παπαθεοδώρου

Σε κάθε κανονικό πανεπιστημιακό χώρο, αλλά και σε κάθε εργασιακό χώρο, η άσκηση βίας -το χαστούκι- σε μια γυναίκα και εργαζόμενη θα προκαλούσε την ομόθυμη καταγγελία της άδικης πράξης και θα ξεσήκωνε κύμα συμπαράστασης για το θύμα. Στο σημερινό πολιτικά μάτσο όπως φαίνεται περιβάλλον του διαχωρισμού της βίας σε «καλή» και «κακή», σε «επαναστατική» και «εκφυλισμένη», σε αυτό της επιβολής της βίας ως μέσου κυριαρχίας και εκφοβισμού, ένας «φοιτητής» (διδακτορικός; όπως αναφέρεται) μπορεί να βιαιοπραγεί κατά εργαζόμενης – κατά της υπεύθυνης διαχείρισης του κυλικείου- να την χαστουκίζει και να την προπηλακίζει με τσαμπουκά και μετά να αποχωρεί, να κρύβεται για να αποφύγει τη σύλληψη. Αυτός ο «φοιτητής» άσκησε βία γιατί πίστευε ότι χώρος του πολυτεχνείου του ανήκει και μπορεί να κάνει ο,τι θέλει. Και την επόμενη μέρα δεν υπάρχει καμία συμπαράσταση στο θύμα από το «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα», απο τις παρατάξεις που ξημερώνονται προεκλογικά στα τραπεζάκια, ούτε καν από τα δίκτυα ισότητας των φοιτητών/τριων. Επίσης, σιώπησαν οι επαγγελματίες «υπερασπιστές/τριες» των θυμάτων έμφυλης βίας, μερικοί/ες από «λεπτότητα» μήπως και ενοχλήσουν το «κίνημα» και χάσουν πολιτική πελατεία.

Αντίθετα, τα «ρωμαλέα» θρασίμια της «επανάστασης» καταγγέλουν από σήμερα την κρατική καταστολή και ζητούν την απελευθέρωση του συντρόφου τους. Τα πράγματα ωστοσο είναι τόσο απλά, όσο φαίνονται. Η εργαζόμενη-υπεύθυνη διαχείρισης κυλικείου- στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου Γεωργία Τυρου αρνήθηκε να κολλήσουν κάποιοι «ρωμαλέοι» αφίσα στο κατάστημα της «γιατί το νοίκιασε από το Πολυτεχνείο και το πληρώνει». Δικαίωμα της. Και εκείνοι την χτύπησαν, την προπηλάκισαν και την τρομοκράτησαν. Το πρόβλημα δεν είναι τα κάθε είδους «ρωμαλέα» θρασίμια που ασκούν βία εν ειδει τάγματος «φοιτητικής» μιλιτσιας. Το πρόβλημα είναι η απουσία μιας άμεσης, ηχηρής και απαξιωτικής καταδίκης, από το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας, μιας τέτοιας πράξης. Αλλά δεν είναι αργά. Ξέρω ότι κανένα κανονικό μέλος της μεγάλης πολυτεχνειακής κοινότητας δεν γίνεται να ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές. Με τη Γεωργία Τυρου, λοιπόν, γυναίκα, εργαζόμενη και θύμα απρόκλητης βίας από περιφερόμενους τραμπούκους.