Ο Δήμος Βόρειας Κέρκυρας τίμησε τον Κερκυραίο μαέστρο και συνθέτη Γιώργο Παγιάτη
Ο Δήμος Βόρειας Κέρκυρας τίμησε τον Κερκυραίο μαέστρο και συνθέτη Γιώργο Παγιάτη το Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2025 στη μεγάλη εκδήλωση «Μια Μεσόγειος τραγούδια: Κέρκυρα & Λεμεσός τραγουδούν που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών Αχαράβης.
Ο Δήμαρχος Βόρειας Κέρκυρας Γιώργος Μαχειμάρης αναγνωρίζοντας τη μακρόχρονη και πολύτιμη προσφορά του Κερκυραίου Γιώργου Παγιάτη στην ελληνική μουσική, απένειμε τιμητική πλακέτα ως ένδειξη σεβασμού και ευγνωμοσύνης, για την πολυετή του προσφορά στην ελληνική μουσική, για την ανάδειξη της Κέρκυρας και του τόπου μας μέσα από το έργο, το ήθος και τη σεμνότητά του σε όλα τα πέρατα της γής. Η απονομή πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2025, στο “Olympic Palace” στο Σιδάρι, στην εκδήλωση «Μια Μεσόγειος τραγούδια: Κέρκυρα & Λεμεσός τραγουδούν με τη διοργάνωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Αχαράβης. Στην εκδήλωση συμμετείχαν η Χορωδία “Άρης” Λεμεσού με μαέστρο τον Σόλωνα Κλαδά, η Μικτή, η Εφηβική και η Παιδική Χορωδία Αχαράβης, υπό τη διεύθυνση και διδασκαλία της κας Αγάθης Κοσκινά. Τιμητική παρουσία στο πιάνο είχε ο κ. Γιώργος Παγιάτης. Παρευρέθηκαν οι αιδεσιμότατοι ιερείς: Πέρρος Σπυρίδων, Μουζακίτης Σπυρίδων, οι κκ: βουλευτής Κέρκυρας Μπιάγκης Δημήτρης, Δήμαρχος Βόρειας Κέρκυρας Γιώργος Μαχειμάρης, Καλούδης Γιάννης εντεταλμένος σύμβουλος για θέματα πρωτογενούς τομέα και αθλητισμού, Σπύρος Ασπιώτης δημοτικός σύμβουλος, πρόεδρος αναπτυξιακού οργανισμού, εκπρόσωποι φορέων, συλλόγων και πολύς κόσμος που καταχειροκρότησε τους συντελεστές, αποδεικνύοντας ότι η μουσική παραμένει γέφυρα πολιτισμού και ψυχής.
Ο Δήμαρχος Βόρειας Κέρκυρας Γιώργος Μαχειμάρης στο σύντομο χαιρετισμό του, τόνισε,ανάμεσα στα άλλα/: «Υπάρχουν άνθρωποι που κουβαλούν τη μουσική μέσα τους όπως άλλοι κουβαλούν την αναπνοή. Ο Γιώργος Παγιάτης είναι ένας από εκείνους.
Γεννημένος το 1958 στους Λιαπάδες της Κέρκυρας, και γόνος οικογένειας μουσικών. Ο παππούς του, ο πατέρας του –Νικόλαος Παγιάτης με το παρατσούκλι Τσαγκάρης, ήταν αυτοδίδακτοι παραδοσιακοί μουσικοί….. μουσικοί κι ο αδελφός του Σπύρος αλλά και ο πρώτος ξάδελφος του Γιώργος. Μεγάλωσε σ’ ένα χωριό που το τραγούδι δεν ήταν απλώς διασκέδαση, αλλά τρόπος ζωής. Οι Λιαπάδες είχαν πάντα τον ήχο μέσα τους…. από τις καντάδες της βραδιάς ως τις μπάντες της Φιλαρμονικής, η μουσική έδενε τον άνθρωπο με τον τόπο.
Μέσα σ’ αυτή τη ζωντανή παράδοση, ο νεαρός Γιώργος άρχισε να ακούει και να μαθαίνει: πρώτα το πιάνο, ύστερα το φλάουτο, το κλαρινέτο, το ακορντεόν, και τελικά όλη τη γλώσσα της μουσικής. Πρώτα στη Φιλαρμονική του χωριού του και μετά στη Παλιά.
Δεν άργησε να ξεχωρίσει.
Οι σπουδές του στην Κέρκυρα και αργότερα στο Αμβούργο, στη Hochschule für Musik und Theater, τον οδήγησαν σ’ έναν δρόμο όπου η τεχνική συναντά το συναίσθημα και η ευαισθησία γίνεται τέχνη.
Σαν πιανίστας, ενορχηστρωτής και μαέστρος, συνεργάστηκε με πλήθος σημαντικών καλλιτεχνών: τον Μάριο Τόκα, τον Κώστα Χατζή, τον Γιάννη Σπανό, τον Μανώλη Μητσιά, τον Γιώργο Νταλάρα, τον Δημήτρη Μητροπάνο, με τον οποίο τον έδεσε μια βαθιά φιλία και αμοιβαίος σεβασμός.
Η πορεία του πέρασε από τις μεγάλες σκηνές του κόσμου – Ηρώδειο, Μέγαρο Μουσικής, Βιέννη, Μπρατισλάβα, Πάτμος, Κύπρο – αλλά ποτέ δεν τον απομάκρυνε από τη γη που τον γέννησε. Ο ίδιος έμεινε πάντα ο σεμνός Λιαπαδίτης, ο άνθρωπος που προτιμά να μιλά με τη μουσική του παρά με τα λόγια.
Στις συνθέσεις του στην εκκλησιαστική μουσική, όπως το έργο «Θεογεννήτωρ Μαρία» του Μάριου Τόκα, που ο ίδιος ενορχήστρωσε και διηύθυνε, ανακάλυψε τις μελωδίες που ήταν κρυμμένες πίσω από τους στίχους, συνειδητοποίησε τη δύναμη του λόγου και βέβαια τα μηνύματα .
Η ρίζα είναι μεγάλη υπόθεση. Δεν τρέφει μόνο…. δημιουργεί… Γι αυτό οι συνθέσεις του έχουν μια σπάνια πνευματικότητα – σαν να αντηχούν μέσα τους οι ψαλμοί και οι φωνές του χωριού του, εκεί που ο ρυθμός της ζωής ήταν ακόμη ανθρώπινος και οι ήχοι είχαν ψυχή.
Στην προσωπική του διαδρομή, με πάνω από 70 δίσκους και χιλιάδες τραγούδια όπου άφησε το αποτύπωμά του, δεν κυριάρχησε ποτέ η φιλοδοξία, αλλά το μέτρο.
Όπως έχει πει ο ίδιος: «Προτιμώ να περπατώ προσεκτικά και σταθερά. Δεν με ενθουσιάζει το άλμα, αλλά η πορεία».
Αυτό το ήθος – το παλιό, το καθαρό, το ανθρώπινο – είναι που κάνει τον Γιώργο Παγιάτη όχι απλώς έναν καταξιωμένο μουσικό, αλλά έναν φορέα μιας ολόκληρης πολιτισμικής παράδοσης.
Μιας Κέρκυρας που δεν ξεχνά τη μουσική της ψυχή, μιας Ελλάδας που, ακόμη κι αν την πληγώνουν οι εποχές, έχει ανθρώπους που συνεχίζουν να την εκφράζουν με νότες, σιωπές και σεβασμό.
Η Κέρκυρα και οι Λιαπάδες είναι υπερήφανοι.
Ο Γιώργος Παγιάτης κουβαλά τον τόπο του παντού — στη σκηνή, στη διδασκαλία, στην ψυχή του.
Αγαπητέ Γιώργο, σου ευχόμαστε υγεία, δύναμη και έμπνευση, ώστε να συνεχίσεις να σκορπάς πολιτισμό , όπως μόνο η αληθινή μουσική ξέρει να κάνει».
