Η τυραννία της ασημαντότητας ως θάνατος της πολιτικής.Κώστας Κούρκουλος
Μπορεί οι ιδιωτικές υποθέσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να χαρακτηρίζονται μόνον από ευτέλεια και ρηχότητα ενός «τραμπισμού» με βαλκανικό πρόσωπο, όμως ενεργούν καταστροφικά.
Στέφανος Κασσελάκης: Η πολιτική, η προσωπική του ζωή και η «δημαγωγία»
Αν υπάρχει ένας ανθρώπινος θεσμός που κάνει θαύματα, αυτός είναι η «πολιτική». Αφού αυτή ανατρέπει την «φυσική ακολουθία» και μετατρέπει την αγέλη που συγκροτεί το «ζωικό είδος» άνθρωπος, σε κόσμο (κόσμημα).
Γι’ αυτό ακριβώς η πολιτική, ως η έξοδος του ανθρώπου από το χάος, είναι συκοφαντημένη απ’ όλες τις θρησκείες και απ’ όλους τους εχθρούς της δημοκρατίας.
Και βεβαίως ούτε μας δωρήθηκε, ούτε φύτρωσε στους αγρούς: Είναι δημιουργία της ελληνικής πόλης μαζί με τον «δημόσιο χώρο». Ο οποίος, άλλωστε, αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για την άσκησή της.
Διότι η πολιτική ασκείται αποκλειστικά εντός του δημόσιου χώρου, ενώ ό,τι διαδραματίζεται έξω από αυτόν, δηλαδή στον ιδιωτικό χώρο και στην ιδιωτική ζωή, δεν είναι πολιτική.
Έτσι οι ανθρώπινες δημιουργίες «πολιτική» και «δημόσιος χώρος» συμφύρονται αμετάκλητα, οικοδομώντας το σύμπαν του «κοινού κόσμου», μέσα στον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να δρουν μαζί και να δημιουργούν ελεύθερα, χωρίς να χάνουν την ατομικότητά τους.
Αυτόν τον «κοινό κόσμο» είναι που η Χάννα Άρεντ παρομοιάζει με ένα τραπέζι που βρίσκεται ανάμεσά μας. Το οποίο έχει δύο λειτουργίες: χωρίζει τους ανθρώπους, ώστε να μην πέφτει ο ένας πάνω στον άλλον και γίνονται «χυλός» και ταυτόχρονα τους συνδέει, έτσι ώστε να συνυπάρχουν. Για να καταλήξει η Χ. Άρεντ ότι κοινός κόσμος «….είναι ό,τι έχουμε από κοινού όχι μόνο με όσους ζουν μαζί μας αλλά και με όσους υπήρξαν εδώ πριν και με όσους θα έρθουν μετά από μας».
Πηγή: Αναδημοσίευση από Athens Voice