Εκλογές 2023. Η Ελλάδα μετά…!Γράφει ο Γιώργος Μαυρωνάς

Με το debate της Τετάρτης, ο χρόνος άρχισε να μετράει αντίστροφα για τις κάλπες της 21ης Μαΐου. Ο κόσμος παρακολούθησε ένα debate κομμένο και ραμμένο στις κομματικές σκοπιμότητες, με ηχηρή απουσία αναφοράς σε κρίσιμα εθνικά θέματα. Όσοι πίστευαν ότι θα ακούσουν από τους πολιτικούς αρχηγούς κάτι διαφορετικό, από όσα μας σερβίρουν καθ΄ όλη την προεκλογική περίοδο, διαψεύστηκαν. Κάθε αρχηγός μπορεί να ικανοποίησε το φανατικό «κοινό» του, στοχεύοντας παράλληλα στη διεύρυνση της επιρροής του στο εκλογικό σώμα, και ιδίως στο 11% των αναποφάσιστων, ωστόσο, κανένας δεν «έκλεψε» τις εντυπώσεις. Ίσως το μόνο εντυπωσιακό και εκτός προγράμματος… ήταν η αναφορά του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, Νίκου Ανδρουλάκη, στα περί «φυλακής κάποιων», σε σχέση με το σκάνδαλο των υποκλοπών, και η για πρώτη φορά δημόσια παραδοχή του Μητσοτάκη, ότι «υπήρξε σκάνδαλο υποκλοπών» και ότι «ο Ανδρουλάκης δεν ήταν ποτέ επικίνδυνος για την εθνική ασφάλεια», χωρίς να αποκαλύψει, πάντως, γιατί παρακολουθείτο!
Κατά τ άλλα, Μητσοτάκης και Τσίπρας επανέλαβαν τα γνωστά περί ακρίβειας, αυτοδυναμίας, σταθερότητας, παροχών και συνεργασιών, ξεχνώντας παντελώς τα Τέμπη. Ο μόνος που μίλησε, με αφορμή τα Τέμπη, για την Ελλάδα του αύριο και με ποιο «κράτος» πρέπει να πορευτούμε τα επόμενα δύσκολα χρόνια, μέσα στο ασταθές διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον, ήταν ο Ν. Ανδρουλάκης, ο οποίος αναφέρθηκε στο μεταρρυθμιστικό σχέδιο του ΠΑΣΟΚ για την οργανωτική, αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, με στόχο την ανόρθωση του βιοτικού επιπέδου του λαού και την εδραίωση ενός άλλου κράτους. Ενός κράτους δικαίου, αξιοκρατίας, διαφάνειας και λογοδοσίας. Ενός κράτους με ισχυρά εχέγγυα για την προοπτική κοινωνικής, βιοτικής και εργασιακής – επαγγελματικής ανέλιξης της νεολαίας, και την αντιμετώπιση του μείζονος δημογραφικού προβλήματος, που απειλεί τη χώρα.

Τι δείχνει η προεκλογική δραστηριότητα των κομμάτων.
Στην ως τώρα προεκλογική περίοδο, εκτός του debate, αυτό που επικράτησε, στο μεγαλύτερο διάστημά της, είναι η πόλωση και η τοξικότητα των αντιπαραθέσεων των δύο μονομάχων, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Εν τούτοις, το κλίμα στην κοινωνία είναι τελείως διαφορετικό. Δείχνει, απόλυτα, υποτονικό. Ο κόσμος περί άλλα τυρβάζει… και η συμμετοχή στις προεκλογικές εκδηλώσεις των κομμάτων, εκτός του ότι είναι κατώτερη της ιστορικής διαδρομής τους και της εκλογικής τους δύναμης, είναι και εξόχως σιωπηρή…! Και αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως αναμενόμενο για τους παλιούς ψηφοφόρους, εκείνο που εντυπωσιάζει και φαίνεται να προβληματίζει τα κόμματα, είναι η μικρή συμμετοχή των νέων ανθρώπων. Της νέας γενιάς. Της νεολαίας, που πέραν της οργανωμένης στα κόμματα, δείχνει παντελώς αδιάφορη. Ορισμένοι αποδίδουν το γεγονός, στο επίπεδο και το περιεχόμενο των αντιπαραθέσεων και του λόγου των κομμάτων στο δημόσιο διάλογο. Ένας δημόσιος διάλογος, που τα θέματα και τα πλαίσια εντός των οποίων διεξάγεται, εν πολλοίς καθορίζονται από τα κρατικοδίαιτα συστημικά ΜΜΕ, που υπό την επήρεια… της «λίστας Πέτσα» και όχι μόνο, διαμορφώνουν την ατζέντα σύμφωνα με το τι συμφέρει την απερχόμενη κυβέρνηση της ΝΔ και την ολιγαρχία που την στηρίζει.
Άλλοι, θεωρούν ότι η νεολαία και ο λαός, ναι μεν απέχουν, αλλά στην πλειοψηφία τους έχουν ήδη διαμορφώσει άποψη για όλους και για όλα και με αυτήν θα προσέλθουν στις κάλπες, όσα και αν σκαρφίζονται οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης και τα κομματικά επιτελεία, υπογραμμίζοντας ότι εκτός όλων των άλλων, υπάρχει και η βουβή κοινωνική αντιπολίτευση, που «βράζει»…, χωρίς να εκτίθεται… ! Και είναι πολύ πιθανό, αυτή η αντιπολίτευση, μαζί με τους αναποφάσιστους, τους νέους που θα προσέλθουν στην κάλπη για πρώτη φορά και τους οπαδούς των κομμάτων που αποκλείστηκαν από την εκλογική διαδικασία, να επηρεάσουν -αν όχι καθοριστικά- σημαντικά το αποτέλεσμα των εκλογών και εξ αντικειμένου τις μετέπειτα πολιτικές εξελίξεις!

Το ΠΑΣΟΚ από «εγκαλούμενο»… του δικομματισμού, καταλύτης των εξελίξεων!
Στο κυνήγι της εξουσίας, υπό την πίεση του γεγονότος ότι αυτοδύναμη κυβέρνηση δεν δίνει ούτε η κάλπη της απλής και άδολης… αναλογικής, (όπως είναι άλλωστε φυσικό), ούτε, όμως και η δεύτερη της ενισχυμένης, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, εξαπολύουν τα δηλητηριώδη βέλη τους προς το ΠΑΣΟΚ, εγκαλώντας το να δηλώσει προεκλογικά «με ποιον θα πάει», ώστε να κυβερνηθεί η χώρα! Άλλως θα φέρει την αποκλειστική ευθύνη για την ακυβερνησία και τις επιπτώσεις της!
Όμως, ο Νίκος Ανδρουλάκης, ευθύς εξ αρχής, ξεκαθάρισε ότι το ΠΑΣΟΚ κινείται αυτόνομα και μ αυτή την έννοια δεν πρόκειται να γίνει δεκανίκι κανενός. Επιδιώκει ένα ισχυρό διψήφιο ποσοστό στις εκλογές, ώστε από θέση ισχύος να στηρίξει μία κυβέρνηση συνεργασίας, στη βάση των δικών του προγραμματικών προτεραιοτήτων, με πρωθυπουργό, ούτε Μητσοτάκη, ούτε Τσίπρα, αλλά πολιτικό κοινής αποδοχής, ικανό να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα διοικητικής, κοινωνικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης, που έχει ανάγκη η χώρα. Εν εναντία περιπτώσει, θα μείνει στην αντιπολίτευση, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο συγκρότησης κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ των δύο μονομάχων.
Σε κάθε περίπτωση, αυτός που θα καθορίσει τη μετεκλογική εξέλιξη είναι ο λαός με την ψήφο του στις 21 Μαΐου!
Ο Μητσοτάκης, ηθικός αυτουργός της Δημοκρατικής και Συνταγματικής εκτροπής των υποκλοπών, ενώ επί μακρόν ¨ερωτοτροπούσε¨ πολιτικά με το ΠΑΣΟΚ, αφού ξεθάρρεψε… δημοσκοπικά, μετά την κατρακύλα για την τραγωδία των Τεμπών, «το γύρισε στην αυτοδυναμία» και τη σταθερότητα. Χαρακτήρισε, μάλιστα, τερατογέννηση μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ- ΜΕΡΑ 25, ενώ δεν ξεχνάει να μιλάει για συγκυβέρνηση, όχι όμως με άλλα κόμματα, αλλά με άλλα χρώματα! Εμμένει δε να οδηγήσει τη χώρα σε δεύτερες εκλογές, κυνηγώντας ένα ισχυρό ποσοστό στις εκλογές της απλής αναλογικής, ώστε να διαβεί το κατώφλι της αυτοδυναμίας στις 2 Ιουλίου! Προς αυτή την επιδίωξη, το τελευταίο διάστημα, μέσα από ένα αδιανόητο παροξυσμό παροχολογίας, μοιράζει υποσχέσεις και χρήμα αβέρτα… Ποιος «Τσοβόλα, δώστα όλα»! Εδώ μιλάμε για «Πάρτα όλα»! Ξαφνικά, «αγάπησε» το ΕΣΥ, τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, τους δημόσιους υπαλλήλους, το Νερό, ως δημόσιο αγαθό, τη δημόσια Παιδεία, το κοινωνικό κράτος, τους 18άρηδες μοιράζοντάς τους 150άρια! Προσπαθεί με κάθε τρόπο να καμουφλάρει την κυνική νεοφιλελεύθερη ταυτότητά του και να κρύψει τα πεπραγμένα της κυβερνητικής θητείας του. Ο λαός, όμως, η νεολαία, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι αγρότες, οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι των 500 ευρώ, οι συνταξιούχου των 600 ευρώ, οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τα νοικοκυριά, όλοι αυτοί που αγκομαχούν να τα βγάλουν πέρα, δεν ξεχνούν.
Δεν ξεχνούν τη στάση του πρωθυπουργού στην ανεξέλεγκτη ακρίβεια και την αισχροκέρδεια σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης, στο ρεύμα και στα καύσιμα, αρνούμενος πεισματικά να μειώσει το ΦΠΑ και τον ΕΦΚ, μέσω των οποίων μοιράζει στο λαό ψίχουλα με επιδόματα φτώχειας, καλάθια τρύπια… και pass, που δε βγάζουν πουθενά…, επιδοτώντας στην ουσία τα καρτέλ των υπερκερδών και της ασυδοσίας, που κάνουν πάρτι εις υγείαν των κορόιδων…!
Δεν ξεχνούν τα 10 δις των απ ευθείας αναθέσεων, το νόμο Χατζηδάκη που διέλυσε τα εργασιακά δικαιώματα, τη βήμα – βήμα ιδιωτικοποίηση της Υγείας, την εγκατάλειψη των Κέντρων Υγείας και των Νοσοκομείων της χώρας. Δεν ξεχνούν τη θλιβερή διαχείριση της τραγωδίας των Τεμπών και της πυρκαγιάς που έκαψε τη μισή Εύβοια . Τις απαράδεκτες παρεμβάσεις του στη Δικαιοσύνη και τη χειραγώγηση των θεσμικών οργάνων.
Δεν ξεχνούν πολλά ακόμη, αλλά αυτό που θα στιγματίζει εσαεί την πρωθυπουργία του είναι το σκάνδαλο των υποκλοπών και η προσπάθεια συγκάλυψής του!
Μπορεί, λοιπόν, με αυτόν τον πρωθυπουργό και αυτό το κόμμα, να υπάρξει συνεργασία του ΠΑΣΟΚ και του Νίκου Ανδρουλάκη; Σε ποια βάση;
Ο Τσίπρας, κολλημένος… δημοσκοπικά πίσω από τη χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος, ξεχνώντας το «αμαρτωλό» κυβερνητικό παρελθόν του, προσπαθεί να πείσει το λαό ότι «έπαθε και έμαθε», υποσχόμενος τα πάντα στους πάντες. Στοχεύει σε νέα «λεηλασία»… των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και των κεντρώων γενικά, και βέβαια επιδιώκει να παρασύρει το ΠΑΣΟΚ σε «δήλωση» προοδευτικής συγκυβέρνησης, υπό την ηγεμονία του, για να φύγει ο Μητσοτάκης! Προς αυτή την κατεύθυνση, δεν δίστασε να αντιγράψει, εν πολλοίς, τον από διμήνου δημοσιευθέντα κορμό των προγραμματικών θέσεων του ΠΑΣΟΚ, αλλά και να μιμείται την «Αλλαγή», τα σύμβολα, ακόμα και τον ιστορικό του ηγέτη, τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο προσπαθεί εναγωνίως να οικειοποιηθεί…!
Τώρα, τι σχέση μπορεί να έχει ο αείμνηστος Ανδρέας, με τον Τσίπρα της κολοτούμπας του Δημοψηφίσματος, της Συμφωνίας των Πρεσπών, του Νόμου Κατρούγκαλου, της διάλυσης της μεσαίας τάξης, της υπερφορολόγησης, των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, του Υπερταμείου, του ξεπουλήματος των 14 αεροδρομίων, της παραχώρησης στους Αμερικάνους των τριών νέων βάσεων, της συγκυβέρνησης με τον Καμένο και τον εναγκαλισμό του Αντώναρου, είναι απορίας άξιο.
Με αυτόν τον πρωθυπουργό, είναι φανερό ότι δεν μπορεί να συνεργαστεί το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη.

Η Ελλάδα μετά…!
Η Ελλάδα μετά, δεν μπορεί να είναι η Ελλάδα που έφερε τα Μνημόνια, ούτε αυτή των Μνημονίων.
Η Ελλάδα μετά, δεν μπορεί να είναι η Ελλάδα που «εξάγει» το επιστημονικό, εργασιακό και πολιτιστικό της δυναμικό, ούτε η Ελλάδα της ταπεινωμένης νεολαίας της με την επιδοματική επιβίωσή της και την υποβαθμισμένη μορφωτική, κοινωνική και εργασιακή αξία της.
Η Ελλάδα μετά δεν μπορεί να είναι η Ελλάδα του ρουσφετιού, της αναξιοκρατίας, της αδιαφάνειας, της ατιμωρησίας, της συγκάλυψης, της ασυδοσίας και των ανισοτήτων. Ούτε η Ελλάδα των ταβατζήδων… και των θεσμικών εκτροπών.
Η Ελλάδα μετά, δεν μπορεί να είναι η Ελλάδα που στηρίζει την επιβίωσή της και την αναπτυξιακή της προοπτική στον Τουρισμό.
Η Ελλάδα μετά, δεν μπορεί να είναι η Ελλάδα του Τσίπρα, ούτε -πολύ περισσότερο- η Ελλάδα του Μητσοτάκη.
Είναι κοινή πεποίθηση ότι η 28η Φεβρουαρίου τέμνει κατακόρυφα την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της χώρας και όσο κι αν προσπάθησε το κυρίαρχο Μιντιακό κατεστημένο περί του αντιθέτου, υπάρχει πλέον στη συνείδηση των ανθρώπων, το «πριν των Τεμπών» και το «μετά τα Τέμπη». Το «πριν» είναι που ανέδειξε με τραγικό τρόπο, τη λειτουργία ενός (μη) κράτους, λάφυρο και εργαλείο συμφερόντων, στα χέρια του διαπλεκόμενου πολιτικού και οικονομικού συστήματος της χώρας! Ενός κράτους διεφθαρμένου, σάπιου, αδιάφορου και ανίκανου να εξασφαλίσει, ακόμα και στον κρίσιμο τομέα των Μεταφορών, την ασφάλεια των πολιτών του.
Αυτό, το ως τα Τέμπη κράτος, είναι που επέφερε τις πρωτοφανείς σε μαζικότητα διαδηλώσεις των νέων, μαθητών και φοιτητών, αλλά και πολιτών διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων, με κυρίαρχο σύνθημα και κοινωνική απαίτηση, το «φτάνει πια»! Το ποτήρι της απογοήτευσης και της οργής όλων αυτών ξεχείλισε, όχι μόνο για όσα και όσους ευθύνονται για τους 57 νεκρούς των Τεμπών, αλλά και για την οδυνηρή πραγματικότητα της ζωής τους!
Το «μετά τα Τέμπη» βγήκε ως ζητούμενο και αδήριτη ανάγκη, ν αλλάξουν όλα! Να αλλάξει ρότα η χώρα! Να χτιστεί η Ελλάδα του αύριο. Η Ελλάδα μετά!
Αυτό το ζητούμενο και αυτή την ανάγκη εκφράζει σήμερα, με το «φτάνει πια», η λεγόμενη «κοινωνική αντιπολίτευση»! Ένας απρόβλεπτος για το σύστημα αντίπαλος, που δεν υποκινείται, ούτε καθοδηγείται από τα κέντρα εξουσίας και ζητάει ρήξεις με το παρελθόν και ανατροπές παντού!
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, γι αυτή την Ελλάδα μιλάει και με αυτό το όραμα απευθύνεται στην ελληνική κοινωνία, εν όψει της κάλπης της 21ης Μαΐου. Είναι ο μόνος που μιλάει για την Ελλάδα μετά… ! Για την αλλαγή παραδείγματος στην οργάνωση και λειτουργία του Κράτους, με συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις. Για την αλλαγή της αναπτυξιακής και παραγωγικής διαδικασίας. Για την Ελλάδα που παράγει και ανταγωνίζεται στο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον. Για την Ελλάδα της Δικαιοσύνης. Για το μείζον θέμα του Δημογραφικού και το ρόλο της νεολαίας στην προοπτική της χώρας, Για την Ελλάδα που θωρακίζεται, έναντι κάθε επιβουλής των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Για την Ελλάδα της αξιοκρατίας, της διαφάνειας, της λογοδοσίας, των θεσμικών αντίβαρων σε κάθε υπονόμευση των δημοκρατικών αξιών.
Γι αυτή, την περήφανη Ελλάδα, την Ελλάδα μετά, αξίζει να ρίξουμε τη ψήφο μας την 21η Μαΐου στο ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη. Στη μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη, που ίδρυσε ο αείμνηστος Ανδρέας. Ο ιστορικός ηγέτης των μεγάλων μεταρρυθμίσεων!