Εκλογές μετά από τραγωδία σε θολό τοπίο. Γράφει ο Ηλίας Βαλάρης

Εκλογές με τραγωδία τελικά θα έχουμε κι εμείς, μετά την Τουρκία, που ζει το δικό της δράμα με τους σεισμούς. Μπορεί σε μέγεθος η τραγωδία να μην είναι συγκρίσιμη, η σημειολογία όμως είναι ταυτόσημη και δυστυχώς το προεκλογικό τοπίο και στη δική μας περίπτωση αποκτά το χρώμα του αίματος, εκείνων που έχασαν τη ζωή τους.
Γιατί λοιπόν τα λέω αυτά και κάνω και τις συγκρίσεις; Μα για τον απλό λόγο πως στην μεν Τουρκία, είναι πασιφανές πως πέρα του φυσικού φαινομένου, η διαφθορά έκανε το… «θαύμα» της, ενώ στην Ελλάδα, που πέρα του ανθρώπινου (😉 λάθους, το ερώτημα είναι τι είναι αυτό που έκανε το δικό του… δραματικό «θαύμα»;
Είναι σίγουρο πως θα χυθούν τόνοι μελανιού σε αναλύσεις για το ατύχημα, σε ένα δίκτυο που όλοι είχαμε την εντύπωση πως εκσυγχρονίζονταν, όπου υπάρχουν πλέον διπλές γραμμές, συστήματα ελέγχου, ηλεκτρονική παρακολούθηση, νέοι συρμοί και κυρίως δημόσια παρουσία, μιας και ο διαχειριστής του δικτύου παραμένει ο ΟΣΕ, δηλαδή στο δημόσιο, έτσι για να μην καταφύγουν κάποιοι στην ευκολία του εξορκισμού των ιδιωτικών, που σε κάποιους προκαλεί αλλεργίες.
Η υπόθεση είναι πως για μια ακόμα φορά η συζήτηση το επόμενο διάστημα θα εκτραπεί από τα κρίσιμα για το αύριο και θ’ ασχοληθούμε, υπό την ένταση της τραγωδίας, με το χθες και τις αμαρτίες που μας έχει κληροδοτήσει. Ναι, δυστυχώς η συζήτηση δεν θα διεξαχθεί για το τι πρέπει να γίνει, αλλά για όλα αυτά που δεν έχουν γίνει, ή που έπρεπε να γίνουν, αλλά για ένα περίεργο λόγο, κάποιοι δεν τα κατάφεραν ή ακόμα χειρότερα δεν… πρόλαβαν.
Για να μην υπερβάλλουμε βέβαια, θα σημειώσω ότι δυστυχήματα συμβαίνουν παντού κι είναι μοιραίο κάποια στιγμή να συμβεί και σε κάποιο δικό μας δίκτυο, αν και τόσο σοβαρό συμβάν έχει να καταγραφεί στην Ελλάδα από το 1970, αν δεν κάνω λάθος, όταν οι σιδηρόδρομοι ήταν στην εποχή ακόμα του… ελαφρώς καλύτερα του «μουτζούρη». Στο πέρασμα του χρόνου όμως αποκτήσαμε την πεποίθηση ότι τα πράγματα εξελίχτηκαν κι εκσυγχρονίστηκαν, πόσο μάλλον που τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο ακούμε για νέα έργα, για βελτιώσεις, νέα ηλεκτρονικά συστήματα, διπλό δίκτυο, ακριβώς για να αποφευχθεί ένα παρόμοιο συμβάν και πάει λέγοντας.
Μόνο που ένα κουμπί, ένα καλώδιο ή και μια απροσεξία είναι αρκετό για να συμβεί το κακό, αν και οφείλονταν να έχουν ληφθεί όλα εκείνα που θα απέκλειαν την τραγωδία. Και σε αυτό το κεφάλαιο θα πρέπει να εστιάσουμε, μιας και την τραγωδία δεν μπορούμε ούτε να την αλλάξουμε, ούτε να την απαλύνουμε.
Λοιπόν σε αυτό το προεκλογικό διάστημα κι υπό το βάρος του οδυνηρού συμβάντος καλό είναι να βρούμε το κουράγιο να μιλήσουμε ειλικρινά για τις παθογένειές μας , για τις αμαρτίες του παρελθόντος, για την κακή νοοτροπία να μην γίνεται κάτι στην ώρα του, ακόμα κι αν δαπανώνται μυριάδες ευρώ και μετά να αναζητιούνται οι καλές δικαιολογίες και τα άλλοθι για να ξεφύγουν οι μεν από τα φρέσκα ή να εκμεταλλευτούν οι δε τα γεγονότα.
Στη χώρα μας τελικά ζούμε υπό καθυστέρηση τα δράματά μας, επειδή πολύ απλά υπάρχει πάντα κάτι άλλο που έχει προτεραιότητα, πέραν του αυτονόητου. Απλά ο φόρος του αίματος και τα δάκρυα δεν επαρκούν για να ξεπλύνουν τις πομπές μας, μιας και πάντα προκύπτει ένας άλλος λόγος για να αιτιολογήσει όσα δεν γίνονται.
Μπορεί τη μια να είναι η κρίση, την άλλη τα μνημόνια, πόσο μάλλον εσχάτως η πανδημία, πάντα προκύπτει κάτι που θα δικαιολογήσει την μωροφιλοδοξία εκείνων που όφειλαν να πράξουν αλλά δεν το έκαναν, ή εκείνων που όφειλαν ν’ αναζητήσουν τους λόγους που δεν γίνονται και απλά κοίταξαν αλλού!
Εντέλει, μια τραγωδία μπορεί να ταράζει το σήμερα, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να συνταράξει το τέρας της ανευθυνότητας που κρύβουμε επιμελώς πίσω από ωραία λόγια, συγκινητικές αναρτήσεις, τριήμερα εθνικά πένθη και νέες εξαγγελίες. Η υπόθεση είναι πολύ απλή… δεν έγιναν όσα οφείλονταν να γίνουν, τώρα υπό το βάρος και τόσων νεκρών μήπως είναι ώρα να καταλάβουμε όλοι ότι πρέπει επιτέλους να γίνονται τα πράγματα στην ώρα τους και με την προσήκουσα επιμέλεια, αν όχι επαγγελματισμό, για να μην ζούμε πάντα υπό τη μνημόνευση των τραγωδιών μας;

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *