Η Πριγκίπισσα και ο Φαλόππιο ο Σκουπιδοδράκος. Αφιερωμένο στους αποτυχημένους αυτοδιοικητικούς. Γράφει ο Σπύρος Ρίκος»

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια μυθική χώρα, εκπάγλου ομορφιάς η οποία ονομαζόταν Ουγκανταχάρα και οι κάτοικοι της ζούσαν ευτυχισμένοι νιώθοντας τυχεροί για το δώρο που τους επεφύλασσε η ανώτερη δύναμη, που τους χάρισε το καλύτερο οικόπεδο. Τόσο όμορφη χώρα ήταν η Ουγκανταχάρα που συχνά την επισκέπτονταν τουρίστες από το Μόντε Αλμπάν για να απολαύσουν τις καθαρές θάλασσες και τις φυσικές ομορφιές.

Όμως κάποια ημέρα έφθασε στην Ουγκανταχάρα, ο Φαλόππιο ο  Σκουπιδοδράκος ο οποίος αντί για φλόγες, «ξερνούσε» σκουπίδια, δεξιά και αριστερά. Πάνω από την Ουγκανταχάρα απλώθηκε ένα γκρίζο σύννεφο και οι κάτοικοι της, οι οποίο μέχρι εκείνη την στιγμή  ζούσαν ευτυχισμένοι και χαίρονταν ανέμελα τον πανέμορφο τόπο τους έγιναν σκυθρωποί και προβληματισμένοι. Και τι δεν έκαναν για να απαλλαγούν από τον Φαλόππιο τον Σκουπιδοδράκο, αλλά δυστυχώς όλες τους οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό.

Μέσα στην απόγνωση τους ότι ο Φαλλόπιο ο Σκουπιδοδράκος ήρθε για να μείνει για πάντα και να τυραννά την πόλη τους και την ζωή τους, εμφανίστηκε η Οντίλ η Πριγκίπισσα που τους υποσχέθηκε ότι διαθέτει την λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν αρκεί να εξοστρακίσουν τους φθαρμένους της αντιπάλους. «Είμαι το νέο και έχω τις λύσεις, ας διώξουμε το παλιό» είπε η Οντίλ και το πλήθος από κάτω ζητωκραύγαζε εκστασιασμένο. Τόσο πολύ αγαπούσαν την Οντίλ, που την φώναζαν χαϊδευτικά Πριγκηπέσα, κυρίως λόγω των ενδυματολογικών της επιλογών, με τα φανταχτερά φορέματα που φόραγε και την έκαναν να αστράφτει στα μάτια των ρακένδυτων υπηκόων της.

Οι μέρες περνούσαν αλλά ο Φαλόππιο ο Σκουπιδοδράκος παρέμενε ως απειλή στην Ουγκανταχάρα. Οι κάτοικοι άρχισαν να ανησυχούν. Οι υποσχέσεις έπεφταν στο κενό, περίμεναν να μεταφερθούν τα σκουπίδια στην  χώρα των Ζαποτέκων χωρίς αποτέλεσμα. Και όχι μόνο χωρίς αποτέλεσμα αλλά θα πλήρωναν την μεταφορά σαν να ήταν χρυσός με τους δυσβάσταχτους φόρους. Τότε η Οντίλ με την αποφασιστικότητα που την διέκρινε πήρε την μεγάλη απόφαση να κατασκευάσει έναν σκουπιδοεπεξεργαστή  και να «ξερνάει» εκεί μέσα τα σκουπίδια ο Φαλόππιο, όπως είχαν κάνει οι γείτονες Ολμέκοι.

Προσκαλεί τότε όλους τους γνωστούς και μεγάλους Μάγους της εποχής για να αναθέσει στον καλύτερο από αυτούς, μετά από δοκιμασίες που θα περνούσαν, το έργο της δημιουργίας του σκουπιδοεπεξεργαστή. Στους Μάγους όμως που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση της Οντίλ, ήταν και ο Αλόνσο ο μυτάς, γιατί είχε μεγάλη μύτη για να μυρίζει τα σκουπίδια, ο οποίος όμως ήταν φίλος με τον διάδοχο του θρόνου και σύζυγο της Οντίλ. Τι να κάνει λοιπόν για να πάρει τη δουλειά ο Αλόνσο; Κάθονται μαζί με τον διάδοχο και τον Αλόνσο και «φωτογραφίζουν»  τις δοκιμασίες στις οποίες θα διαγωνιζόταν οι Μάγοι, ώστε να κερδίσει ο Αλόνσο.

Όμως οι υπόλοιποι Μάγοι οι οποίοι δεν ήταν τυχαίοι, ήταν έμπειροι σε αυτά, μυρίστηκαν ότι ο Αλόνσο ο μυτάς τα χει βρει με την Οντιλ και έγινε ένας μαγικός καυγάς, που όμοιο του δεν είχε ξαναγνωρίσει η Ουγκανταχάρα.

Έτσι λοιπόν, το «παλιό» έφυγε, το «νέο» ήρθε, αλλά οι κακές συνήθειες στην Ουγκανταχάρα συνεχίζουν να ταΐζουν τον Φαλόππιο τον Σκουπιδοδράκο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *