Ο Ανδρέας Παγκράτης για την απώλεια του Γιώργου Ρωμαίου

Αποχαιρετώ σήμερα ένα σπουδαίο Κερκυραίο , ένα σπουδαίο άνθρωπο και επαγγελματία, ένα σπούδαιο δημοκράτη, αγωνιστή, σύντροφο και σύνεργάτη.
Έχουν δει, ήδη, το φώς της δημοσιότητας όλες οι λέξεις και τα επίθετα – στερεότυπα και μη – που θυμίζουν και παρουσιάζουν το είδικο βάρος, την προσφορά , το δημοκρατικό ανάστημα και το δημοσιογραφικό ήθος του Γιώργου Ρωμαίου.
Το ήθος που χωρίς ωραιοποίηση επέβαλε χωρίς να το αποζητά και το μορφοποίησε καθαρό μέσα απο την έμπρακτη αφοσίωση του στη δημοκρατία και τις αγωνιστικές παραδόσεις του Ελληνικού λαού.
Θα σταθώ μόνο στη μεγάλη προσφορά του στον τόπο που γεννήθηκε στην Κέρκυρα, όταν ως αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Οικονομίας υιοθέτησε και στήριξε χρηματοδοτικά τη δημιουργία του νέου, σύγχρονου στη σημερινή του θέση.
Για τον Κερκυραικό λαό αυτή ήταν η μεγάλη του κληρονιμιά.
Μια κληρονιμιά που μπορούμε να χρησιμοποιούμε για να αναπτύξουμε ακόμα περισσότερο την κουλτούρα της προσφοράς και τις αλληλεγγύης στο πλαίσιο της οποίας η κοινωνία, μέσα απο τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς της αυτοδιοίκησης, παίζει ένα σημαντικό ρόλο:
Το ρόλο στον καθορισμό της πολιτικής όχι μόνο μέσω της πολιτικής διαδικασίας αλλά και στον κρίσιμο οικονομικό στίβο των υποδομών και της ανάπτυξης.
Όλη η ζώη, το έργο και η προσωπικότητα του συμπατριώτη και συντρόφου Γιώργου Ρωμαίου , συνοψίζεται νομίζω , ακριβώς σ’ αυτόν τον συνδιασμό που είναι ταυτόχρονα και διαρκές, επίκαιρο διακύβευμα : η πολιτική θα παραμείνει στη σκιά που ρίχνουν τα μεγάλα συμφέροντα στην κοινωνία ή θα υπερβαίνει αγωνιστικά τον πεσιμιστικό δρόμο της παραίτησης χωρίς ελπίδα ?
Η υπόθεση Λαμπράκη, το ΠΑΚ και αργότερα το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου δίνουν την απάντηση πως τα δικαιώματα, η δημοκρατία, οι ελευθερίες και η κοινωνική δικαιοσύνη κερδίζονται, δεν χαρίζονται.