Οι ανακοινώσεις για το ρεκόρ αφίξεων πρέπει να μας φέρνει σε απόγνωση και όχι σε ευφορία. Γράφει ο τουριστικός αναλυτής Γιώργος Λυκαύγης

Οι ανακοινώσεις και άρθρα για το ρεκόρ αφίξεων στο νησί της Κέρκυρας πρέπει να μας φέρνει σε ‘απόγνωση’ κι όχι σε ευφορία.
Ο τουρισμός είναι προιόν ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ και για τον ΕΠΙΣΚΕΠΤΗ είναι προιόν ΕΙΣΠΡΑΞΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ. Η αξιολόγηση από τον επισκέπτη γίνεται με βάση το κλισέ του DESTINATION WORTH VISITING.
Η βιομηχανία που σηκώνει το βάρος της οικονομίας του νησιού κινδυνεύει να γίνει το βαρίδι που θα βουλιάξει τους δήμους και την κοινωνία του.
Ρεκόρ αφίξεων σημαίνει μεγαλύτερη χρήση των υποδομών και οι υποδομές του νησιού είναι ανεπαρκείς.
Οι πανηγυρίζοντες για τα αλεπάλληλα ρεκόρ είναι οι ίδιοι οι οποίοι μιλάνε βιοσιμώτητα και αειφορία όταν αυτά είναι ανέφικτα στην Κέρκυρα του 2022. Επακόλουθο θα είναι η απότομη μείωση εσόδων όταν οι υποδομές καταρρεύσουν περαιτέρω.
Η λέξη κλειδί είναι το “απότομη”. H Κέρκυρα των μηδαμινών λειτουργικών υποδομών θα “υποβιβαστεί” στην κατηγορία των αναπτυσσόμενων (από των ανεπτυγμένων) περιοχών. Τα έσοδα της γενικής οικονομίας θα μειωθούν με αλυσιδωτές επιπτώσεις στα έσοδα των Δήμων, κράτους κοκ. Η κοινωνία θα σηκώσει μεν το οικονομικό φορτίο που θα της αναλογεί αλλά στην Ελληνική πραγματικότητα θα αναζητήσει την εύκολη και γρήγορη λύση στα προβληματά της και αυτό θα είναι πρόσφορο έδαφος στον κάθε λαικιστή τοπικό πολιτικό με ότι αυτό συνεπάγεται.
Το κόστος ανοικοδόμησης των υποδομών θα είναι δυσβάστακτο και τα μόνα κομμάτια του τουριστικού προιόντος τα οποία θα ευημερεύουν είναι τα πολυτελή ξενοδοχεία, τα ξενοδοχεία All Inclusive, οι πολυτελείς κατοικίες (villa with pool) και τα AirBnB πόλεως.
Η πλειοψηφία των κλινών σε ξενοδοχεία 3* και κάτω θα υποστεί μαρασμό και η, εξ ανάγκης, απόφαση του να “κλείσεις η θα ανακαινίσεις” είναι μονόδρομος.
Η λειτουργία του τουριστικού προιόντος σαν το Cash Cow της οικονομίας πρέπει να τελειώσει και είναι επιτακτικό να παραδειγματιστούμε από τους προορισμούς εκείνους οι οποίοι έχουν στόχο τα αυξημένα έσοδα κι όχι τις αφίξεις. Τους προορισμούς που θέτουν κανόνες ελάχιστης ποιότητας ακόμη και για τα υπάρχοντα καταλύματα κι όχι μόνο τα καινούργια. Τονίζω τη λέξη ποιότητα γιατί διαφέρει παρασάγγας από το ίδιο το προιόν (πχ η υποχρέωση τηλεόρασης στο δωμάτιο διαφέρει από την υποχρέωση smart τηλεόρασης 32″ και άνω, όπως διαφέρει η υποχρέωση wifi με την υποχρέωση wifi συγκεκριμένης ταχύτητας κοκ)
Η καίρια ερώτηση είναι πάντα το γιατί πρέπει οι διαθέσιμες υποδομές να είναι βιώσιμες με την ετήσια χρήση μόνιμων κατοίκων και επισκεπτών?
Η απάντηση είναι ότι οι κύριες ευθύνες του βιώσιμου τουρισμού είναι η παροχή κοινωνικοοικονομικών οφελών για την κοινωνία, η διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς και η δημιουργία αυθεντικών τουριστικών εμπειριών.
Εάν οι αρχές πιστεύουν ότι οι υποδομές είναι αντάξιες τους ολοένα και αυξανόμενου ρυθμού αφίξεων στο νησί τότε το μέλλον είναι εξασφαλισμένο. Εάν όμως στον βωμό του να αυξάνουμε τις αφίξεις μας καταλήξουμε να σκοτώσουμε την χρυσή χήνα η υστεροφημία της γενιάς μας θα είναι μια μαύρη σελίδα
Υ.Γ. Το μυστικό ενός σωστού πλάνου στρατηγικής ανάπτυξης του προορισμού είναι η ενδελεχής έρευνα του πως το κάθε μέρος του σχεδίου θα επηρεάσει την κοινωνία, την οικονομία, το περιβάλλον, τα υπόλοιπα μέρη του ιδίου σχεδιου. Αυτό είναι το κομμάτι που παραλείπουν οι περισσότεροι ΟΤΑ όταν γίνεται ο σχεδιασμός με τα ορατά αποτελέσματα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *