«Να αναβιώσουμε τους γάμους του Ιάσονα και της Μήδειας στο Ποντικονήσι και στη Βλαχέραινα» Γράφει ο Σπύρος Ρίκος.
Όσο «μπουμπούνες» και να ήμασταν στο σχολείο και πρώτος εγώ, όλοι θυμόμαστε την Αργοναυτική εκστρατεία και όλοι μας έχουμε ακούσει για τον Ιάσονα και το χρυσόμαλλο δέρας. Και επειδή στην Ελληνική μυθολογία όλοι σχεδόν οι μύθοι έχουν και το love story τους, φεύγοντας κακήν κακώς από την Κολχίδα πήρε μαζί και τη Μήδεια, η οποία τον βοήθησε να πάρει το χρυσόμαλλο δέρας, αφού της υποσχέθηκε ότι θα τη παντρευτεί. Και που νομίζετε ότι κατέφυγαν; Καλά το μαντέψατε, στη Κέρκυρα όπου και παντρεύτηκαν εκεί που σήμερα είναι η λίμνη Χαλικιόπουλου, τότε Υλαικός λιμένας. Λέγεται ότι παντρεύτηκαν σε μια σπηλιά στο Ποντικονήσι!!!
Εν πάση περιπτώσει, όπου και να παντρεύτηκαν θεωρώ ότι είναι η βάση για να δημιουργηθεί ένα ετήσιο μουσικοχορευτικό event το οποίο και θα προσελκύει ξένους και ντόπιους και θα αναδεικνύει το ιστορικό απόθεμα του τόπου μας και θα προωθεί τις πολιτισμικές δυνάμεις που διαθέτουμε και θα αποτελέσει την αφορμή να εξωραϊστεί και να αναβαθμιστεί η ευρύτερη περιοχή της Βλαχέραινας και της γέφυρας του Περάματος και να συντηρηθεί το Ποντικονήσι. Και να φτιαχτεί επιτέλους και η γέφυρα, που έχει τα μαύρα της τα χάλια.
Έτσι λοιπόν είναι ευκαιρία όλη αυτή η περιοχή και ο χώρος που σήμερα χρησιμοποιείται ως παρκινγκ και το χειμώνα για να χουφτώνονται τα «παράνομα» ζευγαράκια θα μπορούσε να διαμορφωθεί σε μια «πλατεία» και χώρο εκδηλώσεων.
Οι εκδηλώσεις θα μπορούσαν να είναι διήμερες και σε συνεργασία με το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, τη μια ημέρα να πραγματοποιείται επιστημονική ημερίδα και τη δεύτερη ημέρα να πραγματοποιείται το μουσικοχορευτικό και γαστρονομικό event. Για να μην σας «τρομάζω» με χαρακτηριστικά Βαρκαρόλας, για να είναι πιο προσιτό στο κοινό, αν και η θεματολογία του προσφέρεται για υπερθέαμα. Έχουμε τις δυνάμεις. Δεν λέω περισσότερα.
Έτσι λοιπόν το Ποντικονήσι και το Κανόνι, τα οποία έτσι και αλλιώς, αποτελούν σημεία αναφοράς προσλαμβάνουν και άλλα χαρακτηριστικά με το «πάντρεμα» της ιστορίας με τον πολιτισμό και τον τουρισμό.
Πότε επιτέλους θα αντιληφτούμε ότι το αναπτυξιακό μοντέλο του τόπου μας θα πρέπει να στηριχθεί στο πλούσιο πολιτιστικό και ιστορικό απόθεμα, στην ανάδειξη του και την προβολή του, με τη δημιουργία των κατάλληλων υποδομών και κυρίως με την καθετοποίηση αυτών των δράσεων για να «τροφοδοτηθεί» η τοπική βιοτεχνία. Για να συμβεί όμως αυτό, χρειάζεται όραμα, βούληση, σχέδιο και συνεργασία, έννοιες που δυστυχώς νε τις βρίσκεις σε επάρκεια στο νησί των Φαιάκων.
Αλλά, dum spiro spero.
