Φύλαξη των Πανεπιστημίων η αλλιώς τετραγωνισμός του κύκλου

Εδώ και 40 περίπου χρόνια υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα σχετικά με τη φύλαξη των Πανεπιστημίων. Η ιστορία είχε ξεκινήσει στο κεντρικό κτήριο του Πολυτεχνείου και λίγο αργότερα στην ΑΣΟΕ και στη Φοιτητική εστία στα Ιλίσια που υπήρχαν χώροι που χρησιμοποιούνταν ως γιάφκες εμπόρων ναρκωτικών με πρόσχημα το Πανεπιστημιακό άσυλο.

Ένα πρόβλημα άλυτο όπως ο τετραγωνισμός του κύκλου από πάρα πολλές κυβερνήσεις Κεντρώες, Δεξιές και Αριστερές. Θεωρώ ότι μία κυβέρνηση έχει την ισχύ να λύσει τέτοιου είδους προβλήματα σε ελάχιστο χρόνο αρκεί να μην υπολογίσει το πολιτικό και οικονομικό κόστος. Απόδειξη ο εγκλεισμός για 1,5 χρόνο 10 εκατομμυρίων Ελλήνων κατά την περίοδο του κορονοϊού αλλά και η μεταμόρφωση της Αθήνας σε Ευρωπαϊκή πόλη όσον αφορά την καθαριότητα, την ασφάλεια και το συγκοινωνιακό, για έναν μήνα κατά την περίοδο των Ολυμπιακών αγώνων του 2004.

Οι Κεντρώες και οι Αριστερές όμως κυβερνήσεις εγκλωβισμένες στις ιδεολογικές τους εμμονές δεν ήθελαν καν να αποδεχτούν ότι υπάρχει πρόβλημα. Πόσο μάλλον να το λύσουν. Ασχέτως αν η πρόσβαση μετά τη δύση του ηλίου σε ορισμένους Πανεπιστημιακούς χώρους ήταν και παραμένει πιο επικίνδυνη ακόμη και από την πρόσβαση σε πάρκα ορισμένων περιοχών της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Έτσι εμφανίζονται ακόμη και σήμερα στα κανάλια και αρνούνται να αποδεχτούν τα αυτονόητα όπως τον έλεγχο εισόδου μέσω κάρτας στα Πανεπιστημιακά Κτήρια και την τοποθέτηση καμερών.

Από την άλλη, η Δεξιά κυβέρνηση επειδή δεν μπορεί να δημιουργήσει έναν δικό της μηχανισμό καταστολής που να ελέγχει κομματικά, ( η εισαγωγή των αστυνομικών γίνεται μέσω των πανελληνίων εξετάσεων ) , χρησιμοποιεί το πρόβλημα για να προσλάβει 1000 και πλέον υπαλλήλους και αντί να τους χρησιμοποιήσει για το λόγο που τους προσέλαβε, τους διανέμει σε διάφορες υπηρεσίες της αστυνομίας, ικανοποιώντας έτσι και ένα μεγάλο μέρος της κομματικής της πελατείας.

ΠΑΡ’ Τ’ ΑΥΓΟ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΥΤΟ που λέει η παροιμία.
Παναγιώτης Μουρούζης