Τα “Ανακτορικά” και ο “Χορός επι Στύλου” του Γ. Ρεβύθη

Σε μια χώρα όπου η πραγματικότητα γράφεται στα πρωινάδικα με άρωμα μυστηρίου, με λαϊκισμό στα όρια του ψέματος, με πικάντικες ιστοριούλες και… pole dancing, δεν προκαλεί καμία εντύπωση που η μόνο σταθερά στη συμπεριφορά των αρχόντων μας είναι η απόσειση των ευθυνών τους και το πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα.

Μιλάμε λοιπόν για τα Ανάκτορα της πόλης μας,που τώρα στεγάζεται το Σινοιαπωνικό Μουσείο και το ερώτημα που τίθεται στον απλό άνθρωπο είναι το εξής: Υπάρχει φύλακας; Και εάν υπάρχει γιατί δεν μιλά κανείς από τους αρμόδιους γι αυτο;

Η υπόθεση μου θυμίζει τον Ουίνστον τον κεντρικό ήρωα στην κοινωνία του George Orwel που το σύστημα τον “εξαφανίζει” σαν να μην “υπηρξε” ποτέ.

Στα «Ανακτορικά» λοιπόν, εκεί που ο χορός επι στύλου έγινε ποινικό αδίκημα, ο φύλακας του χώρου, μάλλον εζήλεψε τη δόξα του “αόρατου” Ουίνστον στο μνημειώδες έργο 1984.
Δεν συμμετέχει στην υπόθεση. Δεν εμφανίζεται πουθενα, δεν ερωτάται, δεν μιλά. Δεν υπάρχει;
Και ετσι, την πληρώνουν οι κοπέλες με τα τακούνια και τα κορμάκια, όχι γιατί έκαναν κάτι πρωτοφανές, η πρωτόγνωρο, αλλά γιατί τόλμησαν να χορέψουν στο στύλο σε λάθος κτίριο. Έμπλεξαν οι Αγγλιδούλες. Πήγαν για φωτογράφιση στο κτίριο που κάποτε έμενε ο Άγγλος Αρμοστής. Πήγαν στη χώρα που έχει κάνει την τέχνη του αποπροσανατολισμού επιστήμη.

Βεβήλωση; Πού; Στο κτίριο που δεν γράφει πουθενά απαγορεύεται η φωτογράφιση. Στο κτίριο που η ιστορικότητα του δεν προβλέπει αληθινή φύλαξη;
Στο κτίριο, που έχει δει από γάμους μέχρι μπαράκια, που καθημερινά στήνονται μεταμεσονύκτιες αυτοσχέδιες μπάντες και τώρα pole dancing “;
Ισως το επόμενο στάδιο θα είναι να το βαφτίσουμε Ιερό Ίδρυμα με την επωνυμία “πνεύμα και ηθική” και να το κλείσουμε με κορδέλα.
Με την απορία θα μείνω. Είναι φυλασσόμενος ο χώρος, υπάρχουν κάμερες; Γιατί δεν μιλά κανείς για τον φύλακα;

Ίσως γιατί, είναι πιο εύκολο να κατηγορείς τους γύρω σου, να στήνεις τηλεοπτικά σόου, να κυνηγάς στριγκάκια και γόβες, παρά να πείς τη βαριά λέξη: ευθύνη.
Αλλά μη σκάτε. Σε λίγο θα φταίει και εδώ ο υπερτουρισμός η μουσική στα μπαράκια, τα τραπεζοκαθίσματα στην παλιά πόλη.
Και ζήσαμε εμείς καλά και οι αθώες κοπέλες με τα ψηλά τακούνια στο….αυτόφωρο.