ΑΝΤΙΟ ΑΛΕΞ του Μάνου Ράπτη

Με ενα συγκινητικο κείμενο ο Πρόεδρος του ομίλου αντισφαίρισης Κέρκυρας Μανος Ράπτης αποχαιρετά τον Αλεκο Κόσκορο. Γράφει:

Ο Όμιλός μας, αποχαιρέτησε χθες έναν παλιό του Πρωταθλητή, με μεγάλη προσφορά στα διοικητικά μας δρώμενα, έναν καλό και αγαπητό σε όλους μας συναθλητή και φίλο: τον Αλέξανδρο Κόσκορο.

Ο Άλεξ, όπως όλοι τον ξέραμε, υπήρξε μέλος του Ομίλου μας από την δεκαετία του 1950, όταν και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Κέρκυρα, μετά από τη γέννησή του και τη διαμονή του για κάποια χρόνια στο εξωτερικό.

Έχοντας το πλεονέκτημα να έχει διδαχθεί σωστά το άθλημα (σε μια εποχή που στην μεταπολεμική Ελλάδα η συντριπτική πλειοψηφία των τενιστών ήταν αυτοδίδακτοι) και σε συνδυασμό με τα φυσικά του προσόντα (ήταν εξαιρετικά γρήγορος με πολύ καλά αντανακλαστικά), γρήγορα αναδείχθηκε σε τοπικό και πανελλήνιο επίπεδο ως ένας εξαιρετικά στυλιζαρισμένος παίκτης που του άρεσε το θεαματικό και επιθετικό τένις.

Τα χρόνια πέρασαν, ο Άλεξ πήγε για σπουδές στο εξωτερικό, όπου λόγω της αντιδικτατορικής του δράσης του αφαίρεσαν το διαβατήριο και με νέες ιδέες επανήλθε στην Κέρκυρα με την Μεταπολίτευση. Άμα τη επιστροφή του, ασχολήθηκε (και) με τα διοικητικά του Τένις. Ήταν τότε, τέλη δεκαετίας του εβδομήντα, όταν μία παρέα νέων παιδιών της εποχής, όπως ο μετέπειτα διατελέσας και Πρόεδρος Έντυ Τζαρουγκιάν, ο Πάνος Ανεμογιάννης, ο Λάκης Θεοδωρίδης, ο αείμνηστος Δάμων Παρλαπάς, ο αξέχαστος Κώστας Σγούρος και ο Άλεξ ήρθαν για να βάλουν το κερκυραικό τένις στο σύγχρονο βηματισμό και να μετατρέψουν τον Όμιλό μας από ένα κλειστό κλαμπ σε σημείο συνάντησης για τον αθλητισμό και την ψυχαγωγία των συμπολιτών μας.
Πράγματι, υπό την διοίκηση αυτής της νέας γενιάς, το Κερκυραικό Τένις αποδόθηκε στους Κερκυραίους και απογειώθηκε. Πρωταγωνιστής σε όλη αυτήν την προσπάθεια υπήρξε ο Άλεξ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, ότι όταν διοργανώναμε το Διεθνές Τουρνουά του Αυγούστου, το οποίο ήταν το μόνο (τότε) διεθνές τουρνουά στην Ελλάδα από τη δεκαετία του εξήντα μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα, και από το οποίο παρήλασαν πληθώρα Ελλήνων και ξένων Πρωταθλητών, με μεγαλύτερη μορφή το Ιταλό Κοράντο Μπαρατσούτι, ο οποίος είχε φτάσει μέχρι νούμερο πέντε στον κόσμο στα μονά, ο Άλεξ αναλάμβανε την πλήρη αθλητική διοργάνωση ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ: έφτιαχνε τα ταμπλώ (128 αθλητών το κυρίως ταμπλώ συν 64 αθλητές στα προκριματικά στα μονά και ταμπλώ 64 αγώνων στα διπλά, όλα ανδρών), έκανε τον επιδιαιτητή και στους τελικούς διαιτήτευε! Με το tshirt του, τα blue jeans και καπνίζοντας αρειμανίως τα Rothmans του συνεννοείτο σε άπταιστα αγγλικά με όλους τους αθλητές και προσπαθούσε να επιλύει τις διαφορές τους. Ενδεικτικό της προσωπικότητας και της ηθικής του Άλεξ είναι ότι ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΠΕΔΕΙΚΝΥΕ ΕΥΝΟΙΑ ΚΑΙ ΦΑΒΟΡΙΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΕΡΚΥΡΑΙΟΥΣ Ή ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΜΗ ΚΕΡΚΥΡΑΙΩΝ Ή ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ αν και πιεζόταν προς αυτήν την κατεύθυνση από το κοινό των αγώνων.

Τα τελευταία χρόνια συνέχισε την παρουσία του ως απλώς θαμώνας στον Όμιλό μας. Πανέξυπνο πειραχτήρι, συναγελαζόταν και πείραζε όλον τον κόσμο πάντα με καλοσύνη και αγάπη κι ας ήταν κάποιες φορές εριστικός (το έκανε από χόμπυ!). Μέχρι τέλους, και παρόλα τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, δεν κάμφθηκε ούτε στιγμή και δεν έχασε ούτε τη χαρά του για τη ζωή και τις απολαύσεις της, ούτε τον αυτοσαρκασμό του. Είχε συνεχώς καταπληκτική επαφή με τα παιδιά, τα οποία τα λάτρευε και συζητούσε και έπαιζε μαζί τους μέχρι την τελευταία στιγμή.
Η Ντάρια υπήρξε η μεγάλη του αγάπη.

Ο Νίκος Γαλατιανός, πρωταθλητής Ελλάδος τη δεκαετία του ογδόντα, μαζί με τον άλλο Πρωταθλητή Ελλάδος, τον Ρήγα, είχαν κερδίσει το 1984 τα Διπλά Ανδρών στο διεθνές τουρνουά του Αυγούστου μετά από ένα επεισοδιακό 5σετο παιχνίδι, στο οποίο διαιτητής ήταν ο Άλεξ και εγώ, παιδί τότε, ήμουν θεατής. Ο Νίκος τα τελευταία χρόνια έρχεται στον Όμιλό μας για το ITF Seniors και κάθε φορά που βρισκόμασταν συζητούσαμε οι τρεις μας και ξαναφέρναμε στο νου το θρυλικό εκείνο ματς.
Όταν έμαθα την απώλειά του Άλεξ, την Κυριακή το απόγευμα, έστειλα ένα μήνυμα στον Νίκο και του είπα: «Χάσαμε τον διαιτητή του μεγάλου τελικού».
Εδώ θα συμπληρώσω, ότι χάσαμε ένα ιστορικό μέλος του Ομίλου μας, έναν εξαιρετικό φίλο, έναν καταπληκτικό άνθρωπο.

Ας είναι ελαφρύ το κερκυραικό χώμα που τον σκεπάζει.

Μάνος Ράπτης